Ο Αλέκος Κυραρίνης περιγράφει την άρρηκτη συνέχεια του χρόνου μέσα από δεκαπέντε έργα, τα οποία πρόκειται να εκτεθούν στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου. Αναφέρεται λυρικά στην σχέση ανάμεσα σε ζώντας και νεκρούς, στην ανάγκη μιας ζώσας, αιωνίας μνήμης η οποία κρατά παρόντες τους κεκοιμημένους. Αυτή η ανάγκη υπάρχει από την απώτατη Αρχαιότητα και εκφράζεται με επιγραφές, με σχέδια, με γλυπτά, με υπομνήματα- όλα όσα ορίζονται ως επιτύμβια. "Επί τύμβω", ως και σήμερα, υπενθυμίζονται "κλέα ανδρών", αλλά και ανώνυμα καθημερινά πρόσωπα, σε κάποιους οικεία και αγαπητά, στο πέρασμά τους από την ζωή. Ο Αλέκος Κυραρίνης συναισθάνεται το βάρος και το κύρος του "μουσειακού" παρελθόντος το οποίο, όμως, δεν διαχωρίζει από το βιούμενο παρόν. Οι φιγούρες που σχεδιάζει λειτουργούν από κοινού με τις παραστάσεις των αγγείων και τις επιτύμβιες στήλες του Μουσείου· ταυτοχρόνως, όμως, παραπέμπουν και στην χριστιανική πίστη και εικονογραφία. Φύλακες Άγγελοι προστατεύουν και επαγρυπνούν ως σύνδεσμοι με το υπερπέραν, με το άγνωστο σύμπαν όπου βρίσκονται οι απελθόντες. Στις εκθέσεις του Αρχαιολογικού Μουσείου του Πόρου προβάλλεται ένας διάλογος ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, ανάμεσα στα εκθέματα του Μουσείου και τον εικαστικό κόσμο ενός σύγχρονου καλλιτέχνη. Ο Αλέκος Κυραρίνης εντατικοποιεί τον διάλογο αυτόν, επεκτείνοντάς τον στην σχέση ανάμεσα στο βίωμα και την μνήμη.

Αλέκος Κυραρίνης
Νίκος Ποδιάς

Ο Αλέκος Κυραρίνης και ο Νίκος Ποδιάς, με κοινές παραστάσεις από τα νεανικά τους χρόνια, συνεκθέτουν μία εικαστική συνήχηση με θέμα τον δράκοντα. Αφετηρία και σκοπός της έκθεσης αυτής είναι η ανάδειξη των δύο αυτών εικαστικών κόσμων οι οποίοι, αν και εμφανώς διαφοροποιούνται ως προς τις συγκυρίες, μπορούν να ταυτιστούν. Στα έργα τους συναντώνται εικαστικές συμπτώσεις, αλλά και διαφοροποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της συνύπαρξης, διακρίνεται το συγγενές κλίμα σε ζητήματα τα οποία, εξαρχής, καθορίζουν τα έργα. Έχει να κάνει με τον συσχετισμό και την ποσόστωση της ουσίας της γοητείας την οποία ασκεί ο τρόμος (uncanny). Εκεί ακριβώς συναντιούνται· μια κοινή τοποθέτηση απέναντι στο αρχέτυπο.