loading icon

Στήβεν Αντωνάκος

Στήβεν Αντωνάκος
Στήβεν Αντωνάκος
7 Ιουλίου 2007 - 25 Ιουλίου 2007
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 & 19.00-23.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

1926 - 2013. Ο Στήβεν Αντωνάκος γεννήθηκε το 1926 στον Άγιο Νικόλαο Λακωνίας και το 1930 εγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στη Νέα Υόρκη όπου ζει και εργάζεται. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 ο Στήβεν Αντωνάκος είχε ήδη διακριθεί για τα λιτά του έργα με λυχνίες νέον, που συνομιλούν με το χώρο, αλλά και χάρη στην εκτενή ενασχόλησή του με το σχέδιο. Αυστηρά αφαιρετικός, χαρακτηρίζει το έργο του ως «πραγματικά πράγματα σε πραγματικό χώρο» -- άμεση οπτική και χωρική εμπειρία χωρίς ψευδαισθήσεις, συνειρμούς ή αναφορές έξω από το ίδιο το καλλιτέχνημα. Πέρα από τους σπουδαίους του Πίνακες, χρωματικούς ή καλυμμένους από φύλλα χρυσού, με λυχνίες χρωματιστού νέον πίσω από τις ακμές των τελάρων, αλλά και τα έργα του σε χαρτί ή περγαμηνή, είναι επίσης γνωστός για τις σειρές έργων Τοίχοι, ∆ωμάτια ∆ιαλογισμού, Παρεκκλήσια και Βιβλία Καλλιτέχνη. Για σαράντα και πλέον χρόνια έχει πραγματοποιήσει πολλές εκθέσεις τόσο στη Νέα Υόρκη και τις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Από τα τέλη της δεκαετίας του '70 εγκαταστάθηκαν μόνιμα πάνω από 45 μεγάλης κλίμακας ∆ημόσια Έργα του στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία. Το 1999 εκδόθηκε από τους Hudson Hills Press η μονογραφία ANTONAKOS του Irving Sandier. To 2007 παρουσιάστηκε στην Αθήνα αναδρομική έκθεση του έργου του με τίτλο ANTONAKOS: A RETROSPECTIVE.

Σχετικά με την έκθεση

Η μη παραστατική, μινιμαλιστική τέχνη του Αντωνάκου είναι βασισμένη στη δυναμική ένταση ανάμεσα σε πλήρεις και ελλιπείς γεωμετρικές μορφές, ορθογώνια, τετράγωνα, κύκλους και γραμμές, καθώς και έντονα χρώματα. Τα γλυπτά και οι πίνακές του διαθέτουν εμφανή αρχιτεκτονικά στοιχεία. Οι καθαρές συνθέσεις καταγράφουν μια διαφορετική εικονογραφική πραγματικότητα που βασίζεται στη σχέση ανάμεσα σε χρώματα και αφηρημένες μορφές. Αποπνέουν μία έντονη αίσθηση ρυθμού, κίνησης και πνευματικότητας. Παράλληλα με τα γλυπτά με νέον που ανάγονται στη δεκαετία του 1990, η έκθεση στον Πόρο περιλαμβάνει σχέδια, κολάζ και πίνακες από τις δεκαετίες του 1960 και 1970, περίοδοι-σταθμοί στο έργο του καλλιτέχνη, ως προς τα μέσα και τις κεντρικές του ιδέες.

Δημοσθένης Κοκκινίδης

Δημοσθένης Κοκκινίδης
Δημοσθένης Κοκκινίδης
16 Ιουνίου 2007 - 4 Ιουλίου 2007
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 & 19.00-23.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

1929 - 2020. Ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1929. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με τους Γιάννη Μόραλη και Σπύρο Παπαλουκά (1952-1957). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α» (1962-1967) και της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση μέσω της Τέχνης» (1976-1981). Εξελέγη καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1976) όπου διετέλεσε πρύτανης και αντιπρύτανης (1979-1982). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Σχετικά με την έκθεση

Ο Κοκκινίδης παρουσιάζεται στοχαστικός, λακωνικός και εστιάζει στην ουσία. Η δουλειά του και η σκέψη του διακατέχονται από μία αυστηρή εξοικονόμηση στα μέσα , λεκτικά ή οπτικά. Ο Κοκκινίδης αφήνει ιδέες και αφηγήσεις να εννοηθούν. Οι πίνακές του επιδέχονται διάφορα επίπεδα ανάγνωσης και τα έργα που εκθέτει στον Πόρο δεν αποτελούν εξαίρεση.

Σε ένα πρώτο επίπεδο το έργο αυτό συνδέεται θεματικά με οπτικές αναφορές, μεγαλύτερες ή μικρότερες , στη θάλασσα. Η θάλασσα και το νερό μας παραπέμπουν σε ταξίδια, αποκτούν ένα νόημα συμβολικό και καθιστούν επιτακτική την ανάγκη μίας ερμηνείας. Οι πίνακες δεν αναφέρονται στην οπτική πραγματικότητα. Είναι έντονες εικόνες που αντανακλούν τον αναστοχασμό του καλλιτέχνη πάνω στο έργο του και πάνω στη ζωή του. Όπως λέει ο ίδιος, ο στόχος του είναι να καταδείξει την «αρχέγονη και αινιγματική σχέση μας με τη θάλασσα, το υπαρξιακό αδιέξοδο και το φόβο της θνησιμότητάς μας, καθώς και την ακινησία ως τρόπο ενατένισης του χρόνου».

Οι πίνακες του Κοκκινίδη δεν είναι παράθυρα προς τον κόσμο, αλλά καθρέφτες. Αντικατοπτρίζουν ένα μεταφυσικό κόσμο, σε μία προσπάθεια προσέγγισης της μετά τα φυσικά (πράγματα πέραν της φύσης) ουσίας των πραγμάτων.