loading icon

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Parameter, 1981. Acrylic, gesso, graphite, pastel and crayon on archival board, 35 x 34.4 cm

Shield, 1985. Aquatint etching, edition 1/1, 76 x 56.5 cm

Delta Series XXXXVII, 1989. Acrylic paint on Mylar, 152.5 x 101.6 cm

Mastaba XXXXIV, 1991. Ink, acrylic and graphite on Mylar, 91.5 x 55.8 cm

Maroussi Ramp, 1995. Welded painted steel and concrete, 2.74 x 0.61 x 12.19 m. Inkjet print mounted on aluminum, 42 x 42 cm

Drawing of Maroussi Project, 1996. Oil stick, ink and graphite on Mylar, 45.8 x 62 cm

Project Thessaloniki Alaca Imeret, 1997. Ink, graphite and colored pencil on millimeter paper, 30.2 x 20.9 cm

Olympic Gridlock, Athens Olympics, 2004. Oil pastel on laser prints on paper, 50.5 x 29.4 cm

Ancient Site Intervention I, 2006. Oil paint, oil stick and graphite on laser print, 43.2 x 27.9 cm

Ancient Site Intervention III, 2006. Oil paint, oil stick and graphite on laser print, 43.2 x 27.9 cm

Ancient Site Intervention V, 2006. Oil paint, oil pastel and graphite on laser print, 43.2 x 28 cm

Ancient Site Intervention VI, 2007. Oil paint, oil stick and graphite on laser print, 43.2 x 28 cm

Samaria Gorge Intervention I, 2008. Color inkjet print with Chine-Collé, 71.2 x 53.3 cm

Epidauros with Equilateral Triangle, 2012. Acrylic on laser print on Mylar, 61 x 91.5 cm

Metropolis Series, 2014. Gravure, 74.8 x 62.5 cm

Olympia Stadium Intervention, 2014. Acrylic and marker on laser print, 26.6 x 34.4 cm

Signal, 2014. Gravure, 57.1 x 80.3 cm

Site, 2014. Gravure, 64.7 x 80 cm

Learning Greek Series II 7.30.15, 2015. Oil pastel on archival paper, 35.5 x 28 cm

Learning the Greek Alphabet 8.9.15, 2015. Oil pastel and graphite on archival paper, 42 x 29.5 cm

Learning the Greek Alphabet 8.18.15, 2015. Oil pastel and graphite on archival paper, 66 x 50 cm

Pandemic Series Alpha, 2020. Block printing ink on archival paper, 68 x 50 cm

Pandemic Series 8.11.20, 2020. Graphite and oil stick on paper, 45.7 x 34.3 cm

Pandemic M.9, 2020. Oil paint and oil pastel on paper. 28 x 21.5 cm

Κρις Γιανάκος
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
12 Ιουνίου - 3 Οκτωβρίου, 2021
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

Τηλέφωνο
(+30) 697 9989 684

Email
poros@citronne.com

Ώρες λειτουργίας
Σαβ. - Κυρ.: 11.00-13.00 & 19.00-23.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Ο Κρις Γιανάκος είναι διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης της Ελληνικής διασποράς.  Γεννήθηκε το 1934 στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς. Εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται στην Νέα Υόρκη. Φοίτησε στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) στο Μανχάταν, όπου διδάσκει έως και σήμερα. Έχει λάβει επιχορηγήσεις και βραβεία από το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες (ΝΕΑ), από το Ίδρυμα Pollock-Krasner, από το Ίδρυμα Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης (NYFA), κ.α. Η σχέση του με την Ελλάδα έγινε στενότερη από το 1990 και άρχισε να μοιράζεται τον χρόνο του μεταξύ της Νέας Υόρκης και της Κρήτης, όπου ζει και εργάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες.  Παρουσίασε το έργο του σε εκατοντάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικά μουσεία και συλλογές (ενδεικτικά, στην Αμερική: The Museum of Modern Art, New York - Fogg Art Museum, Harvard University, Cambridge - Iris & B. Gerald Cantor Center for Visual Arts at Stanford University, Palo Alto - Brooklyn Museum of Art, Brooklyn, NY - Hammer Museum, UCLA, Los Angeles - Contemporary Museum, Honolulu. Στην Ευρώπη:  Moderna Museet, Stockholm - Gothenburg Art Museum, Sweden. Στην Ελλάδα:  στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης - Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, Ευρωπαικό Κέντρο Δελφών – Μουσείο Άλεξ Μυλωνά κ.α.)

Σχετικά με την έκθεση

Η CITRONNE Gallery ξεκινά το εκθεσιακό της πρόγραμμα για το καλοκαίρι του 2021 το Σάββατο 12 Ιουνίου, με την ατομική έκθεση «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» του Κρις Γιανάκου.  

Η έκθεση εγκαινιάζεται το Σάββατο 12 Ιουνίου και θα διαρκέσει έως τις 11 Σεπτεμβρίου. Ο Κρις Γιανάκος, Έλληνας της Διασποράς, πρωτοπόρος καλλιτέχνης με ευρεία καταξίωση, ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. 

Η έκθεση στην CITRONNE περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα / σταθμούς της περιόδου 1980 - 2020· έργα «της πανδημίας», ως αντίδραση στον covid· δύο νέες εγκαταστάσεις του 2021, έργα ad hoc για την συγκεκριμένη έκθεση.

«Σε αυτήν την έκθεση στην Citronne, η Τατιάνα και εγώ συνενώνουμε 4 δεκαετίες καλλιτεχνικής πρακτικής μου, από το 1981 έως το 2020. Η έκθεση περιλαμβάνει σχέδια που έγιναν ως αντίδραση στον covid και δύο νέες εγκαταστάσεις του 2021, που κατασκευάστηκαν ειδικά για την γκαλερί του Πόρου. Ο τίτλος της έκθεσης «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» υποδηλώνει ένα πέρασμα από έργα που έγιναν με διαφορετικά μέσα σε διαφορετικό χρόνο. Όταν τα βλέπετε, ανεξάρτητα από το μέσον ή τον χρόνο γίνεται αντιληπτή η κίνηση του χεριού μου και αισθάνεστε τους προβληματισμούς μου γύρω από την αρχιτεκτονική, τους αρχαίους ελληνικούς τόπους και την Μηχανική. Η δουλειά μου περιστρέφεται συνεχώς γύρω από ράμπες, μεγάλες εγκαταστάσεις στο περιβάλλον, μια εννοιολογική προσέγγιση που συνδυάζει την μορφή με έναν συγκεκριμένο χώρο. Το ταξίδι, η μεταβατική διαδρομή ήταν και είναι πάντα το καθοριστικό κίνητρο στην ζωή και την δουλειά μου. Εκεί πρέπει να αναζητηθούν τα «μυστικά». Πήρα όσα μπορούσα να πάρω· ελπίζω ότι τα χειρίστηκα με σύνεση.» (Κρις Γιανάκος)

Η βάση του έργου του Κρις Γιανάκου είναι ένα πεδίο έρευνας γύρω από έναν άξονα Γεωμετρίας. «Διαδράμει» τον χώρο με νοητές προεκτάσεις τις οποίες δημιουργεί η γεωμετρική γραφή μέσα στο περιβάλλον - προσέγγιση την οποία καθιέρωσε εξ αρχής στην εικαστική του πορεία. «Διαδράμει», επίσης, τον χρόνο, καθώς έλκεται από τον χαρακτήρα της αρχαίας Τέχνης, της κλασικής αρχιτεκτονικής και, κυρίως, τον λόγο, δηλαδή την σχέση της με την γεωμετρία. 

Στις αρχές της δεκαετίας ’90 ξεκίνησε να τροποποιεί φωτογραφίες αρχαίων έργων τέχνης, όπως και φωτογραφίες αρχαιολογικών χώρων. Συχνά τα έργα του συνιστούν μια επανανάγνωση αρχαιολογικών τόπων και μνημείων, πάντα με γνώμονα τα βασικά γεωμετρικά σχήματα-σύμβολα. Πάνω σε φωτογραφίες από αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και αγάλματα τοποθετεί γεωμετρικά σχήματα τα οποία, κατά την δική του ερμηνεία, εκφράζουν  το θεμελιώδες πνεύμα του πολιτισμού σε διάφορες εκφάνσεις.

Στις πρόσφατες ενότητες  “Pandemic Series” και “Dystopia Series”, όμως, η  γεωμετρία και ο λόγος, ο δομημένος κόσμος αναστρέφεται.

Δεν εξαφανίζεται ο τόπος μέσα στον χώρο, αλλά δυσχεραίνει, καθώς χάνει τα διακριτά του στοιχεία. Μπλε ή κόκκινη, η «δυστοπία», η δυσφορία, κυριαρχεί ως σύμπτωμα μιας μεγάλης ανατροπής. Πρόκειται για έργα που πηγάζουν από το υποσυνείδητο και χαρακτηρίζονται από μία χειρονομιακή (gestural) εικαστική γραφή- εξαίρεση ερμηνεύσιμη στην συνήθη  δουλειά του καλλιτέχνη. Η εντύπωση που δημιουργούν τα έργα αυτά είναι μια α-ταξία, σε πλήρη δυσαρμονία με την καθησυχαστική και αναγνωρίσιμη τάξη. Αντανακλά έναν κόσμο που έχασε αιφνιδιαστικά τον ρυθμό, την κίνηση, την αναλογία και την συνοχή του. 

Η έκθεση «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» είναι  η τρίτη ατομική έκθεση του Κρις Γιανάκου, την οποία οργανώνει η γκαλερί.

Έχουν προηγηθεί μια ατομική του έκθεση στον χώρο της το 2008 και μία ακόμη στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου το 2013.

Ars Longa

Γιάννης Αδαμάκος, Handle with Care II, 2010. Ακρυλικό σε χαρτί, ενότητα 12 έργων (το καθένα 28 x 21.5 εκ.)

Γιάννης Αδαμάκος, Χωρίς τίτλο, 2019. Λάδι σε καμβά, 160 x 200 εκ.

Κρις Γιανάκος, Ιερά οδός, 1999. Ακρυλικό και μέσο γέλης σε περγαμηνή, 95.5 x 62 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε καμβά, 80 x 100 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε χαρτόνι, 70 x 50 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε καμβά, 48 x 69 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2019. Λάδι σε καμβά, 50 x 70 εκ.

Αλέκος Κυραρίνης, Κανόνας, 2020. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 176 x 114 εκ.

Γιώργος Λάππας, Πάλη, 2013. Μέταλλο και ύφασμα, 80 × 80 × 80 εκ. (χωρίς τη βάση)

Γιώργος Λάππας, Ταξιδιώτης, 2015. Μέταλλο, πλαστικό και ηλεκτρικές λυχνίες, 86 x 43 x 30 εκ. (χωρίς τη βάση)

Γιώργος Λάππας, Κόκκινη φιγούρα, 2015. Μέταλλο και ύφασμα, 68 x 58 x 30 εκ. (χωρίς τη βάση)

Γιώργος Λάππας, Το μάτι, 1982-1987. Σίδερο, 70 × 47 × 12 εκ.

Γιώργος Λάππας, Ακροβάτες, 1982-1987. Σίδερο, 65 × 44 × 20 εκ.

Νίκος Μάρκου, Από την ενότητα Inner Space, 2018. Αρχειακή χρωστική εκτύπωση σε χαρτί fine art επικολλημένο σε Dibond, 52 x 72.5 εκ.

Νίκος Μάρκου, Χωρίς Τίτλο, 2019. Αρχειακή χρωστική εκτύπωση σε χαρτί fine art επικολλημένο σε Dibond, 144 x 108 εκ.

Νίκος Μάρκου, Από την ενότητα Inner Space, 2019. Αρχειακή χρωστική εκτύπωση σε χαρτί fine art επικολλημένο σε Dibond, 108 x 144 εκ.

Γιάννης Αδαμάκος, Κρις Γιανάκος, Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Αλέκος Κυραρίνης, Γιώργος Λάππας, Νίκος Μάρκου
Ars Longa
2 Οκτωβρίου - 17 Οκτωβρίου 2020
Αθήνα

Πατριάρχου Ιωακείμ 19
4ος όροφος
10675 Αθήνα
Ελλάδα

(+30) 210 7235 226

Ώρες λειτουργίας
Τρ., Πέμ., Παρ.: 11.00-20.00
Τετ., Σάβ.: 11.00-16.00

Σχετικά με την έκθεση

Στον αθηναϊκό της εκθεσιακό χώρο η Citronne gallery παρουσιάζει μια εικαστική επιλογή από τα έργα έξι καλλιτεχνών, η οποία ταυτοχρόνως είναι μια πρόγευση- pre-view από την συμμετοχή της στην προσεχή διαδικτυακή "Art Athina, 2020". Η "Ars Longa", θεματική αφετηρία της γκαλερί, εκθέτει και συνθέτει σύγχρονες εικαστικές δημιουργίες- ζωγραφική, γλυπτική, κατασκευές, φωτογραφία.

Τα εικαστικά μέσα διαφέρουν, οι καλλιτέχνες δεν ανήκουν όλοι στην ίδια εποχή ή στον ίδιο χώρο· συγκροτούν, όμως, ένα παλίμψηστο ιδεών και δημιουργίας, το οποίο αίρεται πάνω από τον εκάστοτε χρόνο και τόπο. Αυτό που προσπαθούμε να δείξουμε, να αποδείξουμε είναι ότι η Τέχνη υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια, τον πεπερασμένο ανθρώπινο βίο.

Η ανθρωπότητα σήμερα διέρχεται μια μεγάλη, αδόκητη δοκιμασία. Κυριαρχεί ο φόβος του αγνώστου. Παράλληλα ή και ενάντια στην αγωνία αυτή, η Τέχνη υψώνει προστατευτικά και αμυντικά τείχη, καθώς εκφεύγει από τον σύγχρονο αγχωτικό ορθολογισμό και εγγυάται την αξία της συνέχειας, την αθανασία της Δημιουργίας. Ο αφαιρετικός Γιάννης Αδαμάκος, ο εκ Διασποράς Κρις Γιανάκος, ο υπερβατικός Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, ο βυζαντινότροπος Αλέκος Κυραρίνης, ο πολύτροπος post mortem Γιώργος Λάππας και ο φωτογράφος Νίκος Μάρκου ζωοποιούν αυτό το πνεύμα της δημιουργίας.

Η Ars Longa είναι μια προσπάθεια αφύπνισης από τον τρέχοντα εφιάλτη. Ανάμεσα στην άνθηση και την φθορά, ανάμεσα στην βραχύβια ζωή-vita brevis και την μακρόβια μνήμη, η Τέχνη είχε και έχει την δύναμη να ξεπεράσει τα αισθητά όρια και να ανθέξει στον χρόνο, υπερβαίνοντας την ανθρώπινη διάσταση, την ανθρώπινη κατάσταση, το ανθρώπινο πεπερασμένο.

Ο Γιάννης Αδαμάκος επιδιώκει να εξαντλήσει τα όρια ανάμεσα στον αισθητό κόσμο και την υποκειμενική-υποσυνείδητη πρόσληψη της πραγματικότητας. Ανασύρει και εξηγεί τα ίχνη της μνήμης. Δείχνει ότι τα όρια ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν συντίθενται μέσα στην Μνήμη. Με την ίδια προσέγγιση, τα όρια ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, στον θόρυβο και την σιωπή, το όνειρο και το βίωμα, την φύση και την φαντασία συγχέονται μέσα στο χρώμα.

Ο Κρις Γιανάκος, διεθνώς αναγνωρισμένος εικαστικός της ελληνικής Διασποράς, ενδιαφέρεται για την αρχιτεκτονική, τους αρχαίους πολιτισμούς και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τον ελκύουν οι γεωμετρικές φόρμες και οι κλασικές αναλογίες καθώς και η πολιτισμική και πνευματική τους διάσταση. Με την δυναμική σύνθεση καθαρών γεωμετρικών επιπέδων, όπως ο Σταυρός και η Διαγώνιος, υπαινίσσεται την υπεροχή των καθαρών συναισθημάτων.

Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, εκπρόσωπος του σύγχρονου ελληνικού εξπρεσιονισμού, έχει δημιουργήσει ένα υψιπετές σύμπαν ζωγραφικής αρτιότητας και υπαρξιακού βάθους, στο κέντρο του οποίου είναι η ανθρώπινη ή ανθρωποειδής μορφή. Με διαρκώς επινοούμενη τεχνική, περνά από την αναπαράσταση της μορφής σε μια σχεδόν αυτοβιογραφική αφαίρεση, αναζητώντας την «καλλιτεχνική εκπομπή- δηλαδή, την δυνατότητα της ζωγραφικής να πάλλεται άλογα εντός του θεατή της. Η εικόνα του μοναχικού urban ατόμου στον δύσκολο κόσμο μας, αφορά αυτήν καθεαυτήν την ανθρώπινη ύπαρξη».

Ο Αλέκος Κυραρίνης, με μια παλίμψηστη εικαστική γραφή, με προσωπικά νοήματα και συλλογικές μνήμες, καταπιάνεται με μία σύνθετη, αυστηρά προσωπική αναζήτηση. Η ζωγραφική του είναι ένα γοητευτικό κράμα από απολύτως αφομοιωμένες, δυσδιάκριτες επιρροές- από την βυζαντινή σημαντική και την ισλαμική καλλιγραφία έως τους σύγχρονους εικαστικούς δημιουργούς, Έλληνες και μη. O χώρος κατακλύζεται από πολυποίκιλα διακοσμητικά μοτίβα που κατάγονται από ένα ευρύτατο χρονικό φάσμα- από τον κόσμο της ύστερης αρχαιότητας ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους και, από εκεί, στην λαϊκή μαρμαρογλυπτική και ξυλογλυπτική. Κάθε μοτίβο εντάσσεται οργανικά στην εκάστοτε σύνθεση, καθώς επιλεγεί με βαθειά γνώση του συμβολισμού του και της οπτικής του βαρύτητας.

Ο Γιώργος Λάππας απωθεί τον περιορισμό, αδιαφορεί για τον «ορθολογισμό.» Διακατέχεται και εκφράζει την αέναη επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί τα εκάστοτε όρια. Ο κόσμος του συντίθεται από μέταλλο, πλαστικό ύφασμα, ηλεκτρικές λυχνίες. Τα αναπάντεχα αυτά υλικά δημιουργούν μια αίσθηση παράδοξου, uncanny, η οποία ανακαλεί υποσυνείδητες ονειρικές συνδέσεις, δυσανάγνωστους συνειρμούς. Άλλωστε, ο Λάππας αρνείται τον περιορισμό, αδιαφορεί για τον ορθολογισμό. Το φυσικό σώμα καταργείται, η σκέψη, η μνήμη και η αφήγηση λειτουργούν με αποκλειστικά εσωτερική λογική. Τα έργα του αποτελούν πρωτίστως μια μελέτη της σχέσης του σώματος με τον χώρο και τον χρόνο, έναν στοχασμό πάνω στις σχέσεις του παρελθόντος και του μέλλοντος της γλυπτικής, των δομικών παραμέτρων της πλαστικής και της αρχιτεκτονικής σε σχέση με τον τόπο, αλλά και μια κατάδυση σε πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.

Ο Νίκος Μάρκου, προσδιορίζει φωτογραφικά έναν εσωτερικό κόσμο, ένα Inner Space. Από τα φωτογραφημένα επιλεγμένα εξωτερικά τοπία μεταβαίνει σε μία εσωτερική πραγματικότητα. Επιπλέον, από την φυσική απεικόνιση περνάει στην τεχνική μεταλλακτική επεξεργασία. Το αποτέλεσμα οδηγεί σε μια "κατασκευασμένη" πραγματικότητα. Δεν πρόκειται πλέον για φωτογραφίες τοπίων ή ανθρώπων, αλλά για εσωτερικά τοπία- δηλαδή, μια υπερβατική ανακατασκευή, η αφετηρία της οποίας αφομοιώνεται με την καθοριστική υποκειμενική ερμηνεία του φωτογράφου.

Κρις Γιανάκος

Κρις Γιανάκος
Κρις Γιανάκος
9 Αυγούστου 2008 - 14 Σεπτεμβρίου 2008
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 & 19.00-23.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1934 όπου και ζει. Φοίτησε στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) στο Μανχάτταν και εδώ και πολλά χρόνια διδάσκει στην ίδια σχολή. Έχει λάβει επιχορηγήσεις και βραβεία από το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες (ΝΕΑ), από το Ίδρυμα Pollock-Krasner, από το Ίδρυμα Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης (NYFA) και άλλα. Φιλοτέχνησε μια μεγάλη εγκατάσταση για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας.

Σχετικά με την έκθεση

Ο Γιανάκος έλκεται από το διαχρονικό χαρακτήρα της αρχαίας τέχνης, τις γεωμετρικές φόρμες και τις κλασικές αναλογίες. Στις αρχές της δεκαετίας ’90 ξεκίνησε να τροποποιεί φωτογραφίες αρχαίων έργων τέχνης, όπως και φωτογραφίες των αρχαιολογικών χώρων. Στη «Σειρά Άλφα» (Alpha series), 1991, η υπερεκτεθειμένη εικόνα από το κεφάλι ενός αρχαϊκού κούρου τυπώθηκε αρχικά σε mylar σε κολοσσιαίες διαστάσεις (220 x 145 cm). Το έργο χαρακτηρίζεται από γραμμική ακρίβεια και εντυπωσιακές διαστάσεις, που αποδίδουν το αρχικό περίγραμμα του μαρμάρινου όγκου. Ο Γιανάκος επέθεσε ένα κόκκινο τετράγωνο το οποίο καλύπτει τη μύτη και το στόμα, κρύβοντας το περίφημο αρχαϊκό μειδίαμα. Το κολάζ που προκύπτει τονίζει την «ογκολιθική» φόρμα του κούρου. Η μερική αντιστροφή τόνου της υπερεκτεθειμένης εικόνας (solarization), με τον οπτασιακό σχεδόν χαρακτήρα της, παρατίθεται εντυπωσιακά στο στέρεο κόκκινο τετράγωνο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να αντιτίθεται περισσότερο στον μονολιθικό μνημειακό χαρακτήρα του κούρου από το ελληνιστικό άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης, με τη θυελλώδη κίνηση του κορμού και τη δύναμη των απλωμένων φτερών.

Το διάσημο αυτό γλυπτό αποτέλεσε την πρώτη ύλη για μια ολόκληρη σειρά έργων του Γιανάκου , καθένα εκ των οποίων εξερευνά μια διαφορετική άποψη. Στο έργο «Η Νίκη της Σαμοθράκης με Γαλανόλευκα Τετράγωνα» (Niki of Samothrace with Blue and White Squares), ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει πρώτα δυο διαγώνιες κόκκινες γραμμές για να ορίσει το επίκεντρο της κίνησης. Στη συνέχεια τοποθετεί δύο βαριές τετράγωνες φόρμες, μια μπλε και μια άσπρη, δημιουργώντας μια εναλλακτική αίσθηση κίνησης και περιστροφής. Στη «Νίκη της Σαμοθράκης με δυο ορθογώνια» (Niki of Samothrace with two rectangles), 2000, δημιουργεί δύο επισκιασμένες ορθογώνιες περιοχές∙ η μια αντιστοιχεί στον ακέφαλο κορμό και η άλλη στα απλωμένα φτερά, σκιαγραφώντας τους ογκόλιθους που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του έργου. Με σκωπτική διάθεση, ο καλλιτέχνης περικλείει ξανά το άγαλμα σε ένα συμπαγή γεωμετρικό ογκόλιθο και αποκαλύπτει τη διαδικασία του λαξεύματος. Ο Γιανάκος μας θυμίζει τη θεμελιώδη αρχή της γλυπτικής, αναπαριστώντας οπτικά τα λόγια του Μικελάντζελο: το έργο τέχνης υπάρχει ήδη μέσα στον μαρμάρινο όγκο – ο γλύπτης απλώς «απελευθερώνει τη φιγούρα από τη μαρμάρινη φυλακή της.