Στήβεν Αντωνάκος

Οροθετώντας τον χρόνο

17 Απριλίου - 25 Σεπτεμβρίου, 2021

Aθήνα

Πατριάρχου Ιωακείμ 19
4ος όροφος
10675 Αθήνα
Ελλάδα

(+30) 210 7235 226

Ώρες λειτουργίας
Τρ., Πέμ., Παρ.: 11.00-20.00
Τετ., Σάβ.: 11.00-16.00

Η δουλειά του Αντωνάκου με λαμπτήρες νέον από το 1960, προσέδωσε στο βιομηχανικό αυτό υλικό νέες ιδιότητες με την ενσωμάτωση του στο εικαστικό πλαίσιο των έργων του και την παρουσίαση τους σε εκατοντάδες εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία, πρώτα στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια διεθνώς. Η μινιμαλιστική του εικαστική γλώσσα που βασίζεται στην χρήση των πλήρων και ελλιπών γεωμετρικών μορφών με λαμπτήρες νέον, συμπεριλάμβανε από άμεσες τρισδιάστατες εσωτερικές εγκαταστάσεις έως βαμμένους καμβάδες, τοίχους, τα γνωστά φωτιζόμενα πάνελ με τις βαμμένες ή χρυσές επιφάνειες, τα δωμάτια και τα παρεκκλήσια του. Ήδη από την δεκαετία του 1970 σχεδίασε και εγκατέστησε περισσότερα από 55 δημόσια έργα σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ισραήλ και Ιαπωνία. Πάντα σχεδίαζε τα έργα του σε σχέση με τον χώρο που προορίζονταν - την κλίμακα, τις αναλογίες και τον χαρακτήρα του - όπως επίσης και τον τρόπο θέασής του από τον θεατή. Αποκαλούσε την τέχνη του, «αληθινά πράγματα σε πραγματικούς χώρους», με σκοπό να ερμηνεύεται χωρίς να γίνεται αναφορά σε οτιδήποτε εκτός της άμεσης οπτικής και κινητικής εμπειρίας. Χρωματιστά μολύβια σε χαρτί και vellum, συχνά σε ενότητες, έχουν αποτελέσει σημαντική, πλούσια πρακτική από τη δεκαετία του 1950. Όπως και η εκτεταμένη δουλειά του με κολλάζ. Άλλες σημαντικές ενότητες έργων του περιλαμβάνουν τα εννοιολογικά πακέτα, βιβλία καλλιτεχνών , ασημένια και λευκά ανάγλυφα, τυπώματα και - από το 2011 - διάφορες ενότητες τρισδιάστατων επιχρυσωμένων έργων. Ο Αντωνάκος γεννήθηκε στο μικρό ελληνικό χωριό του Αγίου Νικολάου το 1926 και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με την οικογένειά του το 1930. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, αφού επέστρεψε από τον αμερικανικό στρατό, ίδρυσε το πρώτο του στούντιο στο fur distict της Νέας Υόρκης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και μετά, μέχρι το τέλος του 2013, δούλευε στο στούντιο του στο Soho. "Stephen Antonakos: Αναδρομική", οργάνωση Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου. Επιμέλεια Κατερίνα Κοσκίνα. Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς. Δεκέμβριος 2007 - Μάρτιος 2008.

Ο Στήβεν Αντωνάκος (Ελλάδα, 1926 - Νέα Υόρκη, 2013) επιστρέφει στη Γκαλερί Citronne με την ατομική έκθεση "ΟΡΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ" - μια επιλεγμένη αφήγηση μέσω έξι ενότητων έργων της δουλειάς του, από τα παλαιότερα έργα της ενότητας “Project Drawings” (1965-1973) έως τα τελευταία του έργα – ορόσημα, τα επιτοίχια γλυπτά με λαμπτήρες νέον και τις επιχρυσωμένες επιφάνειες του 2009. Η ενδιάμεση περίοδος ‘επισημαίνεται’ με την ενότητα των τεσσάρων κολλάζ «Σκισίματα» του 1979, τα κομβικά ζωγραφικά έργα με χρωματιστά μολύβια πάνω σε vellum από το 1980, την ενότητα «ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ» ανάγλυφα έργα του 1986 σε λευκό ξύλο και πολλά από τα κλιματικά σχέδια της ενότητας Spring Series από το 2006 - όπου το καθένα καλύπτεται με πινελιές «επώασης» σε ένα χρώμα και στη συνέχεια διπλώνεται, κόβεται, ή στρωματοποιείται.

Από τις αρχές της δεκαετία του 1950 και καθ 'όλη τη διάρκεια του έργου του, οι αφηρημένες γεωμετρικές συνθέσεις του Αντωνάκου επισήμαιναν μια φυσική αίσθηση κλίμακας και συσχετισμού γεωμετρικών μορφών και χώρου. "Πιστεύω ότι υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο στις βασικές αφηρημένες μορφές, στις συγκεκριμένες αναλογίες και τις θέσεις τους στον χώρο. Η δουλειά μου είναι πραγματικά πράγματα σε πραγματικούς χώρους. Όχι ψευδαισθήσεις."

Από την παιδική του ηλικία σχεδίαζε συνεχώς και το σχέδιο παρέμεινε ένα σημαντικό κομμάτι της δουλειάς του. "Το χέρι και το μυαλό είναι ένα", είπε. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, άρχισε να δουλεύει τρισδιάστατα έργα. Ο Αντωνάκος είναι γνωστός για τη δουλειά του με το νέον, που ξεκίνησε προς το τέλος αυτής της δεκαετίας του 1950 με βασική εικαστική γλώσσα τα γεωμετρικά σχήματα. Χωρίς λέξεις, χωρίς εικόνες. Μοναδικά, αγκάλιασε και εξερεύνησε το νέον για τις δικές του ιδιότητες - έντονο χρώμα, ευελιξία, δυνατότητα μεγάλης κλίμακας, επέκτασης στον χώρο. Αυτά τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του παρουσιάζονται στα Direct Neons, Neon Panels, Neon Walls, Rooms και Canvases και στα πάνω από 50 δημόσια έργα μεγάλης κλίμακας που ακολούθησαν. Με τα χρόνια, συνέθεσε κολλάζ, συνέλαβε και πραγματοποίησε τα πακέτα, συνέταξε τις ενότητες ALPHAVITOS και βιβλία καλλιτέχνη, και πολλά άλλα.

Για τον Αντωνάκο, η συμμετοχή του θεατή ήταν κεντρική. Ήλπιζε πάντα να αγγίξει τον εσωτερικό κόσμο του θεατή και θεώρησε ότι ήταν η εμπειρία του θεατή αυτή που ολοκληρώνει ένα έργο. Ένας βαθιά πνευματικός άνθρωπος, τα μη παραστατικά, καινοτόμα του έργα με το φως και την επέκταση του στο χώρο προβάλουν μία έντονη αίσθηση του πνευματικού στα έργα του της δεκαετίας του 1980. Τα περιβάλλοντα που δημιούργησε και η ενότητα των μικρών ναών είναι σημαντικό τμήμα του έργου του. Τμήμα αυτής της δουλειάς του είναι η σειρά των έργων με φως νέον πίσω από επιφάνειες από φύλλα χρυσού αφιερωμένες στους Ορθόδοξους Αγίους, με τίτλους όπως η Ανάσταση. Όπως επισημαίνει ο ίδιος:

"Είμαι ρεαλιστής.
Γνωρίζω τις αδικίες και τις απώλειες του σήμερα και του χθες. Ο στόχος είναι να ζήσουμε με ενέργεια, να καταπολεμήσουμε τις τραγωδίες. "