loading icon

Το Ονειρικό και το Όνειρο: οι Επικονιαστές της Ζωής

Αφροδίτη
Λίτη
Το Ονειρικό και το Όνειρο: οι Επικονιαστές της Ζωής
12 Δεκεμβρίου, 2024 – 15 Φεβρουαρίου, 2025
Αθήνα

Η γκαλερί CITRONNE, στον αθηναϊκό εκθεσιακό της χώρο, φιλοξενεί την έκθεση- εγκατάσταση της γλύπτριας Αφροδίτης Λίτη, με τίτλο "Το Ονειρικό και το Όνειρο: οι Επικονιαστές της ζωής". Η γκαλερί έχει ήδη συνεργαστεί με την γλύπτρια στον Πόρο, στον χώρο της και στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού. Η Αφροδίτη Λίτη θεωρεί τα όνειρα "επικονιαστές της ζωής". Μεταφέρουν μνήμες, επιθυμίες, ελπίδες, φόβους- αλλά και εικόνες νηνεμίας, γαλήνης και μακρινής ευωχίας. Στηρίζονται σε αναμνήσεις, παραδόσεις, μύθους, αφηγήσεις- βιώματα τα οποία η καλλιτέχνις πιστώνει στην οικογένεια και στα παιδικά της χρόνια. Έτσι τροφοδοτείται ο ανθρώπινος βίος, έτσι αμβλύνεται το βάρος και οι συχνά αδιέξοδες επιθυμίες που διέπουν τον αισθητό κόσμο.

Έργα

Γλαῦκες

Αφροδίτη
Λίτη
Γλαῦκες
19 Μαΐου - 31 Οκτωβρίου 2017
Πόρος

Στην in situ εγκατάσταση «Γλαῦκες», η οποία παρουσιάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου, η Αφροδίτη Λίτη συνδέει τον μυθολογικό με τον μουσειακό χρόνο. Εστιάζεται στο Βλέμμα, ως καθοριστικό χαρακτηριστικό του πτηνού της σοφίας, αλλά και ως μεταφορική αλληγορία του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι. Η σύνθετη ματιά των πτηνών αυτών καταλήγει σε μια πανοραμική όραση η οποία αποκαλύπτει και εμβαθύνει την «αθέατη πλευρά των πραγμάτων». Το Βλέμμα δεν επηρεάζεται από τα φαινόμενα, δεν παραπλανάται από την καθημερινότητα και, κυρίως, δεν περιορίζεται από το σκοτάδι. Με συνδετικό διαχρονικό στοιχείο τη Φύση, οι «Γλαῦκες» της Αφροδίτης Λίτη διαλέγονται με τα εκθέματα του Μουσείου στην αναζήτηση μιας υπερβατικής πραγματικότητας.

Η συμβολική της εγκατάστασης «Γλαῦκες» απορρέει από δύο θεματικές: το διάλογο μεταξύ των πτηνών και τη συνομιλία τους με τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου. Τα στοιχεία, ένα γιγάντιο φύλλο και δεκατρίς κουκουβάγιες, δεν λειτουργούν ως απλές μορφές του φυτικού και του ζωικού κόσμου. Απομονώνονται από το φυσικό τους περιβάλλον, αλλάζουν κλίμακα και, μετά από ενδελεχή επεξεργασία, επανασυσχετίζονται αναπάντεχα, συνδιαλέγονται και συμβολοποιούνται. Μικρές ή υπερμεγέθεις, ακίνητες ανάμεσα στα κιονόκρανα του ναού ή σε ετοιμότητα φυγής με τις φτερούγες ανοιχτές δίπλα στα ευρήματα-αγγεία της θάλασσας, οι «γλαῦκες» διεισδύουν στον χώρο και ενοποιούν τον χρόνο.

Η διαδικασία του βλέμματος, ως πομπού και δέκτη, η δημιουργία και η καταγραφή της εικόνας στον νου του θεατή, κινείται σε δύο επίπεδα.

Το πρώτο επίπεδο ορίζουν οι συνειρμοί, μυθολογικοί και «φυσικοί», τους οποίους εγείρει η «γλαυξ», η θεματική της κουκουβάγιας: ένα νυκτόβιο πτηνό, με αισθήσεις οξυμένες «εν σκοτία», με πτητικές κινήσεις αργές και αθόρυβες, με εμμονή και προσήλωση σε στόχους ορατούς και αοράτους για τον άνθρωπο. Η νύχτα, το σκότος, όχι μόνον δεν επηρεάζει ανασταλτικά, αλλά, αντιθέτως, απαλλάσσει το βλέμμα από τα περιττά στοιχεία της φωτεινής πραγματικότητας. Έτσι, το πτηνό αυτό κατακτά την υπέρβαση, την σοφία· αίρεται και αιωρείται στην σφαίρα του μεταφυσικού.

Το δεύτερο επίπεδο ορίζεται από τον κατακερματισμό της εικόνας, όπως προκύπτει από την τεχνική την οποία χρησιμοποιεί η καλλιτέχνης. Η Αφροδίτη Λίτη καλύπτει την επιφάνεια του συμπαγούς χάλκινου κορμού της κουκουβάγιας με χρωματιστές ψηφίδες από φυσητό γυαλί Murano. Πάνω στις μεταλλικές νευρώσεις του φύλλου επικολλά κομμάτια καθρέπτη. Το φύλλο-κάτοπτρο, γιγάντιο σε διαστάσεις, φέρνει την φύση ως θεματικό πλαίσιο μέσα στον χώρο του μουσείου. Παραλλήλως, ως «έσοπτρον εν αινίγματι», αντικατοπτρίζει την εικόνα, αλλά και την αλλοιώνει. Το φως πέφτει, αντανακλάται και αντικατοπτρίζει το περιβάλλον, δημιουργώντας «ψυχεδελικές» παραισθήσεις. Η τελική εντύπωση είναι μια θραυσματική αντανάκλαση η οποία συντίθεται και αποσυντίθεται, μια εναλλαγή ειδώλων: τα μουσειακά εκθέματα και οι σύγχρονες γλυπτές γλαύκες.

Ο θεατής καλείται να την ερμηνεύσει και να την αποκωδικοποιήσει.

Έργα

Εσωτερικοί Παράδεισοι

Αφροδίτη
Λίτη
Εσωτερικοί Παράδεισοι
26 Μαΐου - 27 Ιουνίου 2012
Πόρος

Η Αφροδίτη Λίτη πρωτοπαρουσιάζει μια νέα ενότητα γλυπτών με λεμόνια και ορτύκια, έργα με σαφή αναφορά στον Πόρο και το Λεμονοδάσος. Στην in situ γλυπτική της εγκατάσταση «Εσωτερικοί Παράδεισοι», μορφές του φυτικού και του ζωικού κόσμου απομονώνονται από το περιβάλλον τους, αλλάζουν κλίμακα και, μετά από ενδελεχή επεξεργασία, επανασυσχετίζονται αναπάντεχα. Η καλλιτέχνις εντάσσει τις μορφές αυτές σε έναν εικαστικό σκηνικό χώρο, όπου αποκτούν αφηγηματική διάσταση. Το φως αντανακλάται στα «φυσικά αντικείμενα», κατασκευές από χαλκό, σμάλτο και φυσητό γυαλί Murano και τα μεταλλάσσει σε πολύτιμα καλλιτεχνήματα. Στο γλυπτικό περιβάλλον, οι ανθρώπινες φιγούρες, οι καρποί, τα έντομα και τα φυτά συνδιαλέγονται και συμβολοποιούνται.

Έργα