Σωτήρης Σόρογκας

σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν...

21 Ιουνίου 2014 - 30 Ιουλίου 2014

Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 &19.00-23.00

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, απ’ όπου αποφοίτησε το 1961. Κατά την διάρκεια των σπουδών του, το 1958, με υποτροφία του Εθνικού βασιλικού Ιδρύματος μελετά τη μεταβυζαντινή και λαϊκή τέχνη, και ασκεί για μερικά χρόνια το επάγγελμα του αγιογράφου. Το 1972, πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση «Σημειώσεις από την Ελλάδα», στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών - Χίλτον, αφιερωμένη στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Την ίδια χρονιά, έλαβε ετήσια προσωπική χορηγία του Ιδρύματος Φορντ και περνάει ένα χρόνο στη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Λονδίνο και το Μιλάνο μελετώντας τη σύγχρονη τέχνη. Δίδαξε σχέδιο και χρώμα στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου από το 1964 εώς το 2003. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης, μέλος της Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού θεωρίας της τέχνης «Σπείρα». Έχει πλήθος ατομικών και ομαδικών εκθέσεων σε Ελλάδα και σε διεθνείς εκδηλώσεις οργανωμένες από το Υπουργείο Πολιτισμού, την Εθνική Πινακοθήκη, την Πινακοθήκη Πιερίδη και ιδιωτικές αίθουσες τέχνης. Το 2004 βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς. Το 2010 τοποθετήθηκαν έξι μεγάλες συνθέσεις του στο Σταθμό Λαρίσης του Αθηναϊκού Μετρό. Για το ζωγραφικό του έργο έχουν γραφεί μελέτες, άρθρα, κριτικές και τρεις μονογραφίες.

Από τα σπουδαστικά του χρόνια ο Σωτήρης Σόρογκας κινείται γύρω από την ιδέα της φθοράς: ερείπια, σκουριές, κατεστραμμένα καΐκια είναι η προσφιλής μόνιμη θεματολογία στα έργα του, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.

Η έκθεση στην γκαλερί Citronne, επικεντρώνεται στην πιο πρόσφατη ενότητα της δουλειάς του. Ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τα επιπλέοντα ξύλινα απομεινάρια, τις ρημαγμένες βάρκες, τα σπασμένα ξύλα στα καρνάγια που ακουμπούν στην άμμο ή στους βράχους - πάντα κοντά στο νερό. Η απτή φθορά και η αποσύνθεση των υλικών συμβολοποιούν τον χρόνο που φεύγει, την ζωή που φθίνει.

Τα σκόρπια, άχρηστα, σπασμένα και φθαρμένα θραύσματα βγαίνουν από το περιβάλλον τους και τοποθετούνται σε μεγάλους καμβάδες, στο κέντρο. Παρουσιάζονται εμφατικά, σε γκρο πλαν, ως απόρροια από μια σχολαστική παρατήρησηρη και λεπτομερή σχεδίαση. Το φάσμα των χρωμάτων είναι περιορισμένο: μαύρο, γκρίζο, καφέ της σκουριάς, σε αντιπαράθεση με το απαστράπτον λευκό φόντο. Τα ίχνη από το μπλε χρώμα ανάμεσα στα αντικείμενα και το φόντο υπονοούν τη παρουσία της θάλασσας, Ο φωτογραφικός ρεαλισμός και το χαρακτηριστικό άσπιλο ύφος του καμβά προσθέτουν στην εικόνα μία υφή ντοκουμέντου, η οποία εντείνεται με την κυριολεκτική περιγραφική φύση του τίτλου. Τα στοιχεία αυτά αντιπαρατίθενται στην ποιητική υφή των έργων και μετατρέπουν τα απεικονιζόμενα αντικείμενα σε σύμβολα. Κυριαρχεί μια μορφοποιημένη αίσθηση μελαγχολίας, μια βαθιά σιωπή, καθώς τα μνημειακά αντικείμενα λειτουργούν ως αναφορές στο πέρασμα του χρόνου - ακόμα και στον θάνατο. Η ονειρική ατμόσφαιρα τους προσδίδει μεταφυσική διάσταση.

Η πρώτη έκθεση του Σόρογκα το 1972 ήταν αφιερωμένη στον ποιητή Γιώργο Σεφέρη, καθώς «...η ποίησή του είναι λιτή, μεστή, και έχει μια σπάνια νοηματική και εκφραστική πυκνότητα... συνύπαρξη του μεγαλείου και της φτώχειας, του αιώνιου και του φθαρτού, του άχρονου και ασύνορου, με τον ασφυκτικά κλειστό χώρο του σήμερα».
Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Σεφέρης επανέρχεται και σηματοδοτεί και αυτήν την τελευταία έκθεση.

Σωτήρης Σόρογκας

Σωτήρης Σόρογκας

20 Ιουνίου 2009 - 22 Ιουλίου 2009

Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 & 19.00-23.00

Ο Σωτήρης Σόρογκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1958-1961). Μελέτησε τη μεταβυζαντινή και λαϊκή τέχνη. Εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου (1964-2003). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Σύγχρονης Τέχνης, μέλος της Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού θεωρίας της τέχνης «Σπείρα». Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε του Sau Paulo (1981). Συμμετείχε στα Ευρωπάλια (Βέλγιο, 1982) και στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Ζωγραφικής (Cagnes-sur-Merlo, Γαλλία). Βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς (2004). Έξι μεγάλες συνθέσεις του έχουν τοποθετηθεί στο Σταθμό Λαρίσης του Αθηναϊκού Μετρό (2010). Για το ζωγραφικό του έργο έχουν γραφεί μελέτες, άρθρα, κριτικές και τρεις μονογραφίες. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Στην εικονογραφία του Σόρογκα πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν τα παλιά ξύλα και τα σκουριασμένα μεταλλικά εξαρτήματα. Σκόρπια, άχρηστα, σπασμένα και φθαρμένα θραύσματα βγαίνουν από το περιβάλλον τους και τοποθετούνται σε μεγάλους καμβάδες, στο κέντρο. Παρουσιάζονται εμφατικά, σε γκρο πλαν, ως απόρροια από μια σχολαστική παρατήρηση και λεπτομερή σχεδίαση. Το φάσμα των χρωμάτων είναι περιορισμένο: μαύρο, γκρίζο, καφέ της σκουριάς, κόκκινο έρχεται σε αντίθεση με το απαστράπτον λευκό φόντο. Τα ίχνη από το μπλε χρώμα ανάμεσα στα αντικείμενα και το φόντο υπονοούν την παρουσία της θάλασσας.

Ο φωτογραφικός ρεαλισμός και το χαρακτηριστικό άσπιλο ύφος του καμβά προσθέτουν στην εικόνα μία υφή ντοκουμέντου, η οποία εντείνεται με την κυριολεκτική περιγραφική φύση του τίτλου. Τα στοιχεία αυτά έρχονται σε έντονη αντίθεση με την ποιητική υφή του Σόρογκα και μετατρέπουν τα απεικονιζόμενα αντικείμενα σε σύμβολα.