Σχετικά με τους καλλιτέχνες
Σχετικά με την έκθεση
Ο Αλέκος Κυραρίνης και ο Νίκος Ποδιάς, με κοινές παραστάσεις από τα νεανικά τους χρόνια, συνεκθέτουν μία εικαστική συνήχηση με θέμα τον δράκοντα. Αφετηρία και σκοπός της έκθεσης αυτής είναι η ανάδειξη των δύο αυτών εικαστικών κόσμων οι οποίοι, αν και εμφανώς διαφοροποιούνται ως προς τις συγκυρίες, μπορούν να ταυτιστούν.
Στα έργα τους συναντώνται εικαστικές συμπτώσεις, αλλά και διαφοροποιήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της συνύπαρξης, διακρίνεται το συγγενές κλίμα σε ζητήματα τα οποία, εξαρχής, καθορίζουν τα έργα. Έχει να κάνει με τον συσχετισμό και την ποσόστωση της ουσίας της γοητείας την οποία ασκεί ο τρόμος (uncanny). Εκεί ακριβώς συναντιούνται· μια κοινή τοποθέτηση απέναντι στο αρχέτυπο.
«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός» λέει ο Γιώργος Σεφέρης. (Πάνω σε μια χειμωνιάτικη ακτίνα, Δ) Ο Αλέκος Κυραρίνης χτίζει το φως ως μία γεωγραφία. Σχηματίζει συνέχεια συσχετισμούς δυνάμεων που οργανώνουν την όρασή μας ως καλλιγραφικά αναπτύγματα. Τα έργα του Νίκου Ποδιά συναντούν το φως και εκτείνονται ανταποδίδοντάς το. Υφαίνουν το πιο λεπτό αισθητήριο της όρασης. Κέντρο τους είναι και η ίδια η χειροναξία η οποία, μέσα από την ικανότητα της αίσθησης, μετατρέπεται σε φιλοσοφία.
Ο Αλέκος Κυραρίνης λέει για τον δράκοντα: «Μικρό παιδί, πίστευα ότι ο καλός είναι όντως καλός και ο κακός είναι όντως κακός. Γνωρίζω τώρα, πως μια τέτοια προσέγγιση, τόσο απλή στη βάση της, μόνον ένα παιδί μπορεί να κάνει. Γιατί τα παιδιά και ζητούν και ξέρουν. Οι δράκοι που ζωγραφίζω σήμερα, αν και συμβολίζουν το κακό, δεν είναι εντελώς κακοί. Έχουν ενηλικιωθεί μαζί μου. Αρκετά χρόνια τώρα περιλαμβάνονται στα έργα μου, προοδευτικά αλλαγμένοι και με χαρακτηριστικά κοινά με το καλό που αντιμάχονται. Γιατί εγώ τελικά αυτά τα δύο προσπαθώ να τα συμφιλιώσω. Και να συμφιλιωθώ κι εγώ με εκείνο το παιδάκι που μεγάλωσε».
Από την δική του πλευρά ο Νίκος Ποδιάς επισημαίνει για τον δράκοντα - τον θεματικό άξονα της έκθεσης: «Δράκος από το “δέρκομαι” που σημαίνει βλέπω καθαρά. Ον μυθικό, βρίσκεται στην μυθολογία αρκετών πολιτισμών· άλλοτε με θετικούς και άλλοτε με αρνητικούς συμβολισμούς. Για την Δύση ο δράκος θεωρείται η ενσάρκωση του κακού και του χάους και η μάχη μαζί του είναι η μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Όμως, στις χώρες της Ανατολής συμβολίζει την δύναμη και την χάρη και λατρεύεται ως άγγελος. Πολλά είναι αυτά που και στις μέρες μας προκαλούν δέος και τρόμο. Μπορούμε να σταθούμε μπροστά στους φόβους μας με όπλα φτιαγμένα από χαρτί; Η έκθεση Who Will Fight the Dragon? έγινε αφορμή για να ανακαλύψουμε, με τον Αλέκο Κυραρίνη, την κοινή μυθολογία πίσω από το έργο μας».