Μιχάλης Μανουσάκης

Μιχάλης Μανουσάκης

12 Ιουλίου 2008 - 6 Αυγούστου 2008

Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 & 19.00-23.00

Γεννήθηκε το 1953 στα Χανιά της Κρήτης. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1979-1984) κοντά στους  Δ. Κοκκινίδη και Δ. Μυταρά. Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Θεσσαλονίκη (1979, Διαγώνιος). Η ανθρώπινη μορφή κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος της ζωγραφικής του. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στις απλοποιημένες φιγούρες και στη σχέση τους με τον περιβάλλοντα χώρο. Σε αρκετές περιπτώσεις ξεφεύγει από τη ζωγραφική του τελάρου και δημιουργεί εικαστικά σύνολα ή εγκαταστάσεις με εννοιακό περιεχόμενο και συμβολικές προεκτάσεις. Σημαντικό στοιχείο της έμπνευσής του είναι τα παλιά παιδικά παιχνίδια, τα οποία συλλέγει με επιμονή εδώ και πολλά χρόνια. Από το 1987 διδάσκει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου εξελέγη τακτικός καθηγητής το 2014. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1994 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, όπου το ελληνικό περίπτερο έλαβε το βραβείο καλύτερου Εθνικού Περιπτέρου. Συμμετείχε επίσης, μεταξύ άλλων, στην έκθεση Κλασικές μνήμες στη σύγχρονη ελληνική τέχνη (2007: Capital Museum of China, Πεκίνο). Το 2012, παρουσίασε την έκθεση «Ένα μέτρο» στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Στην έκθεση στον Πόρο, πάνω σε παλαιές πόρτες- φύλλα ντουλάπας, ο Μανουσάκης έχει ζωγραφίσει αναμνήσεις : τα ενδύματα που κατά εποχές τοποθετήθηκαν στις ντουλάπες αυτές σχετίζονται με τα σώματα ∙ με τη μυρωδιά, την υφή, τη θερμότητά τους.

Με αφετηρία και έμπνευση τον προϋπάρχοντα διαχωρισμό των φύλλων σε τέσσερα κάθετα πλαίσια, ο καλλιτέχνης επεξεργάζεται και αναπτύσσει τα οριζόντια δίπτυχα και τρίπτυχα από την προγενέστερη εργασία του. Όπως στα παλαιότερα, έτσι και στα νεώτερα έργα, αποσπάσματα από διαφορετικές πράξεις δημιουργούν κάθετα τετράπτυχα, με συνεχείς και ασυνεχείς διηγήσεις. Έτσι, συντίθενται μωσαϊκά, χωρίς όμως να είναι προφανές πού ανήκει το κάθε τους τμήμα. Αφορούν το ίδιο άτομο; Είναι ονειρικές εικόνες;

Στα περισσότερα έργα του Μανουσάκη ο παιχνιδιάρικος χαρακτήρας της κατακερματισμένης εικόνας βρίσκεται απλώς στην επιφάνεια∙ στην επιδερμίδα του έργου. Το έργο είναι ερωτικό, έντονο, μελαγχολικό. Ο κατακερματισμός της δράσης σε χωριστά πλαίσια είτε υποστηρίζει την αναδόμηση της αφήγησης είτε αποκαλύπτει μια ολοκληρωτική αποδόμηση: έναν ακρωτηριασμό σωματικό –η τμηματοποίηση σε πλαίσια-ή συναισθηματικό∙ μπορεί ακόμη να υπαινίσσεται τον ερωτικό ευνουχισμό.