loading icon

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Parameter, 1981. Acrylic, gesso, graphite, pastel and crayon on archival board, 35 x 34.4 cm

Shield, 1985. Aquatint etching, edition 1/1, 76 x 56.5 cm

Delta Series XXXXVII, 1989. Acrylic paint on Mylar, 152.5 x 101.6 cm

Mastaba XXXXIV, 1991. Ink, acrylic and graphite on Mylar, 91.5 x 55.8 cm

Maroussi Ramp, 1995. Welded painted steel and concrete, 2.74 x 0.61 x 12.19 m. Inkjet print mounted on aluminum, 42 x 42 cm

Drawing of Maroussi Project, 1996. Oil stick, ink and graphite on Mylar, 45.8 x 62 cm

Project Thessaloniki Alaca Imeret, 1997. Ink, graphite and colored pencil on millimeter paper, 30.2 x 20.9 cm

Olympic Gridlock, Athens Olympics, 2004. Oil pastel on laser prints on paper, 50.5 x 29.4 cm

Ancient Site Intervention I, 2006. Oil paint, oil stick and graphite on laser print, 43.2 x 27.9 cm

Ancient Site Intervention III, 2006. Oil paint, oil stick and graphite on laser print, 43.2 x 27.9 cm

Ancient Site Intervention V, 2006. Oil paint, oil pastel and graphite on laser print, 43.2 x 28 cm

Ancient Site Intervention VI, 2007. Oil paint, oil stick and graphite on laser print, 43.2 x 28 cm

Samaria Gorge Intervention I, 2008. Color inkjet print with Chine-Collé, 71.2 x 53.3 cm

Epidauros with Equilateral Triangle, 2012. Acrylic on laser print on Mylar, 61 x 91.5 cm

Metropolis Series, 2014. Gravure, 74.8 x 62.5 cm

Olympia Stadium Intervention, 2014. Acrylic and marker on laser print, 26.6 x 34.4 cm

Signal, 2014. Gravure, 57.1 x 80.3 cm

Site, 2014. Gravure, 64.7 x 80 cm

Learning Greek Series II 7.30.15, 2015. Oil pastel on archival paper, 35.5 x 28 cm

Learning the Greek Alphabet 8.9.15, 2015. Oil pastel and graphite on archival paper, 42 x 29.5 cm

Learning the Greek Alphabet 8.18.15, 2015. Oil pastel and graphite on archival paper, 66 x 50 cm

Pandemic Series Alpha, 2020. Block printing ink on archival paper, 68 x 50 cm

Pandemic Series 8.11.20, 2020. Graphite and oil stick on paper, 45.7 x 34.3 cm

Pandemic M.9, 2020. Oil paint and oil pastel on paper. 28 x 21.5 cm
Κρις Γιανάκος
ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
12 Ιουνίου - 3 Οκτωβρίου, 2021
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

Τηλέφωνο
(+30) 697 9989 684

Email
poros@citronne.com

Ώρες λειτουργίας
Σαβ. - Κυρ.: 11.00-13.00 & 19.00-23.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Ο Κρις Γιανάκος είναι διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης της Ελληνικής διασποράς.  Γεννήθηκε το 1934 στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς. Εξακολουθεί να ζει και να εργάζεται στην Νέα Υόρκη. Φοίτησε στη Σχολή Εικαστικών Τεχνών (SVA) στο Μανχάταν, όπου διδάσκει έως και σήμερα. Έχει λάβει επιχορηγήσεις και βραβεία από το Εθνικό Κληροδότημα για τις Τέχνες (ΝΕΑ), από το Ίδρυμα Pollock-Krasner, από το Ίδρυμα Καλών Τεχνών της Νέας Υόρκης (NYFA), κ.α. Η σχέση του με την Ελλάδα έγινε στενότερη από το 1990 και άρχισε να μοιράζεται τον χρόνο του μεταξύ της Νέας Υόρκης και της Κρήτης, όπου ζει και εργάζεται τους καλοκαιρινούς μήνες.  Παρουσίασε το έργο του σε εκατοντάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Έργα του βρίσκονται σε σημαντικά μουσεία και συλλογές (ενδεικτικά, στην Αμερική: The Museum of Modern Art, New York - Fogg Art Museum, Harvard University, Cambridge - Iris & B. Gerald Cantor Center for Visual Arts at Stanford University, Palo Alto - Brooklyn Museum of Art, Brooklyn, NY - Hammer Museum, UCLA, Los Angeles - Contemporary Museum, Honolulu. Στην Ευρώπη:  Moderna Museet, Stockholm - Gothenburg Art Museum, Sweden. Στην Ελλάδα:  στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης - Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, Ευρωπαικό Κέντρο Δελφών – Μουσείο Άλεξ Μυλωνά κ.α.)
> Δείτε τη σελίδα του καλλιτέχνη

Σχετικά με την έκθεση

Η CITRONNE Gallery ξεκινά το εκθεσιακό της πρόγραμμα για το καλοκαίρι του 2021 το Σάββατο 12 Ιουνίου, με την ατομική έκθεση «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» του Κρις Γιανάκου.  

Η έκθεση εγκαινιάζεται το Σάββατο 12 Ιουνίου και θα διαρκέσει έως τις 11 Σεπτεμβρίου. Ο Κρις Γιανάκος, Έλληνας της Διασποράς, πρωτοπόρος καλλιτέχνης με ευρεία καταξίωση, ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη. 

Η έκθεση στην CITRONNE περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα / σταθμούς της περιόδου 1980 - 2020· έργα «της πανδημίας», ως αντίδραση στον covid· δύο νέες εγκαταστάσεις του 2021, έργα ad hoc για την συγκεκριμένη έκθεση.
 
«Σε αυτήν την έκθεση στην Citronne, η Τατιάνα και εγώ συνενώνουμε 4 δεκαετίες καλλιτεχνικής πρακτικής μου, από το 1981 έως το 2020. Η έκθεση περιλαμβάνει σχέδια που έγιναν ως αντίδραση στον covid και δύο νέες εγκαταστάσεις του 2021, που κατασκευάστηκαν ειδικά για την γκαλερί του Πόρου. Ο τίτλος της έκθεσης «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» υποδηλώνει ένα πέρασμα από έργα που έγιναν με διαφορετικά μέσα σε διαφορετικό χρόνο. Όταν τα βλέπετε, ανεξάρτητα από το μέσον ή τον χρόνο γίνεται αντιληπτή η κίνηση του χεριού μου και αισθάνεστε τους προβληματισμούς μου γύρω από την αρχιτεκτονική, τους αρχαίους ελληνικούς τόπους και την Μηχανική. Η δουλειά μου περιστρέφεται συνεχώς γύρω από ράμπες, μεγάλες εγκαταστάσεις στο περιβάλλον, μια εννοιολογική προσέγγιση που συνδυάζει την μορφή με έναν συγκεκριμένο χώρο. Το ταξίδι, η μεταβατική διαδρομή ήταν και είναι πάντα το καθοριστικό κίνητρο στην ζωή και την δουλειά μου. Εκεί πρέπει να αναζητηθούν τα «μυστικά». Πήρα όσα μπορούσα να πάρω· ελπίζω ότι τα χειρίστηκα με σύνεση.» (Κρις Γιανάκος)

Η βάση του έργου του Κρις Γιανάκου είναι ένα πεδίο έρευνας γύρω από έναν άξονα Γεωμετρίας. «Διαδράμει» τον χώρο με νοητές προεκτάσεις τις οποίες δημιουργεί η γεωμετρική γραφή μέσα στο περιβάλλον - προσέγγιση την οποία καθιέρωσε εξ αρχής στην εικαστική του πορεία. «Διαδράμει», επίσης, τον χρόνο, καθώς έλκεται από τον χαρακτήρα της αρχαίας Τέχνης, της κλασικής αρχιτεκτονικής και, κυρίως, τον λόγο, δηλαδή την σχέση της με την γεωμετρία. 

Στις αρχές της δεκαετίας ’90 ξεκίνησε να τροποποιεί φωτογραφίες αρχαίων έργων τέχνης, όπως και φωτογραφίες αρχαιολογικών χώρων. Συχνά τα έργα του συνιστούν μια επανανάγνωση αρχαιολογικών τόπων και μνημείων, πάντα με γνώμονα τα βασικά γεωμετρικά σχήματα-σύμβολα. Πάνω σε φωτογραφίες από αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους και αγάλματα τοποθετεί γεωμετρικά σχήματα τα οποία, κατά την δική του ερμηνεία, εκφράζουν  το θεμελιώδες πνεύμα του πολιτισμού σε διάφορες εκφάνσεις.

Στις πρόσφατες ενότητες  “Pandemic Series” και “Dystopia Series”, όμως, η  γεωμετρία και ο λόγος, ο δομημένος κόσμος αναστρέφεται.

Δεν εξαφανίζεται ο τόπος μέσα στον χώρο, αλλά δυσχεραίνει, καθώς χάνει τα διακριτά του στοιχεία. Μπλε ή κόκκινη, η «δυστοπία», η δυσφορία, κυριαρχεί ως σύμπτωμα μιας μεγάλης ανατροπής. Πρόκειται για έργα που πηγάζουν από το υποσυνείδητο και χαρακτηρίζονται από μία χειρονομιακή (gestural) εικαστική γραφή- εξαίρεση ερμηνεύσιμη στην συνήθη  δουλειά του καλλιτέχνη. Η εντύπωση που δημιουργούν τα έργα αυτά είναι μια α-ταξία, σε πλήρη δυσαρμονία με την καθησυχαστική και αναγνωρίσιμη τάξη. Αντανακλά έναν κόσμο που έχασε αιφνιδιαστικά τον ρυθμό, την κίνηση, την αναλογία και την συνοχή του. 
 
Η έκθεση «ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» είναι  η τρίτη ατομική έκθεση του Κρις Γιανάκου, την οποία οργανώνει η γκαλερί.

Έχουν προηγηθεί μια ατομική του έκθεση στον χώρο της το 2008 και μία ακόμη στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου το 2013.

Marking Time

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης
Στήβεν Αντωνάκος
Οροθετώντας τον χρόνο
17 Απριλίου - 25 Σεπτεμβρίου, 2021
Aθήνα

Πατριάρχου Ιωακείμ 19
4ος όροφος
10675 Αθήνα
Ελλάδα

(+30) 210 7235 226

Ώρες λειτουργίας
Τρ., Πέμ., Παρ.: 11.00-20.00
Τετ., Σάβ.: 11.00-16.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Η δουλειά του Αντωνάκου με λαμπτήρες νέον από το 1960, προσέδωσε στο βιομηχανικό αυτό υλικό νέες ιδιότητες με την ενσωμάτωση του στο εικαστικό πλαίσιο των έργων του και την παρουσίαση τους σε εκατοντάδες εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία, πρώτα στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια διεθνώς. Η μινιμαλιστική του εικαστική γλώσσα που βασίζεται στην χρήση των πλήρων και ελλιπών γεωμετρικών μορφών με λαμπτήρες νέον, συμπεριλάμβανε από άμεσες τρισδιάστατες εσωτερικές εγκαταστάσεις έως βαμμένους καμβάδες, τοίχους, τα γνωστά φωτιζόμενα πάνελ με τις βαμμένες ή χρυσές επιφάνειες, τα δωμάτια και τα παρεκκλήσια του. Ήδη από την δεκαετία του 1970 σχεδίασε και εγκατέστησε περισσότερα από 55 δημόσια έργα σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ισραήλ και Ιαπωνία. Πάντα σχεδίαζε τα έργα του σε σχέση με τον χώρο που προορίζονταν - την κλίμακα, τις αναλογίες και τον χαρακτήρα του - όπως επίσης και τον τρόπο θέασής του από τον θεατή. Αποκαλούσε την τέχνη του, «αληθινά πράγματα σε πραγματικούς χώρους», με σκοπό να ερμηνεύεται χωρίς να γίνεται αναφορά σε οτιδήποτε εκτός της άμεσης οπτικής και κινητικής εμπειρίας. Χρωματιστά μολύβια σε χαρτί και vellum, συχνά σε ενότητες, έχουν αποτελέσει σημαντική, πλούσια πρακτική από τη δεκαετία του 1950. Όπως και η εκτεταμένη δουλειά του με κολλάζ. Άλλες σημαντικές ενότητες έργων του περιλαμβάνουν τα εννοιολογικά πακέτα, βιβλία καλλιτεχνών , ασημένια και λευκά ανάγλυφα, τυπώματα και - από το 2011 - διάφορες ενότητες τρισδιάστατων επιχρυσωμένων έργων. Ο Αντωνάκος γεννήθηκε στο μικρό ελληνικό χωριό του Αγίου Νικολάου το 1926 και μετακόμισε στη Νέα Υόρκη με την οικογένειά του το 1930. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940, αφού επέστρεψε από τον αμερικανικό στρατό, ίδρυσε το πρώτο του στούντιο στο fur distict της Νέας Υόρκης. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και μετά, μέχρι το τέλος του 2013, δούλευε στο στούντιο του στο Soho. "Stephen Antonakos: Αναδρομική", οργάνωση Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου. Επιμέλεια Κατερίνα Κοσκίνα. Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς. Δεκέμβριος 2007 - Μάρτιος 2008.
> Δείτε τη σελίδα του καλλιτέχνη

Σχετικά με την έκθεση

Ο Στήβεν Αντωνάκος (Ελλάδα, 1926 - Νέα Υόρκη, 2013) επιστρέφει στη Γκαλερί Citronne με την ατομική έκθεση "ΟΡΟΘΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ" - μια επιλεγμένη αφήγηση μέσω έξι ενότητων έργων της δουλειάς του, από τα παλαιότερα έργα της ενότητας “Project Drawings” (1965-1973) έως τα τελευταία του έργα – ορόσημα, τα επιτοίχια γλυπτά με λαμπτήρες νέον και τις επιχρυσωμένες επιφάνειες του 2009. Η ενδιάμεση περίοδος ‘επισημαίνεται’ με την ενότητα των τεσσάρων κολλάζ «Σκισίματα» του 1979, τα κομβικά ζωγραφικά έργα με χρωματιστά μολύβια πάνω σε vellum από το 1980, την ενότητα «ΑΛΦΑΒΗΤΟΣ» ανάγλυφα έργα του 1986 σε λευκό ξύλο και πολλά από τα κλιματικά σχέδια της ενότητας Spring Series από το 2006 - όπου το καθένα καλύπτεται με πινελιές «επώασης» σε ένα χρώμα και στη συνέχεια διπλώνεται, κόβεται, ή στρωματοποιείται.

Από τις αρχές της δεκαετία του 1950 και καθ 'όλη τη διάρκεια του έργου του, οι αφηρημένες γεωμετρικές συνθέσεις του Αντωνάκου επισήμαιναν μια φυσική αίσθηση κλίμακας και συσχετισμού γεωμετρικών μορφών και χώρου. "Πιστεύω ότι υπάρχει το ανθρώπινο στοιχείο στις βασικές αφηρημένες μορφές, στις συγκεκριμένες αναλογίες και τις θέσεις τους στον χώρο. Η δουλειά μου είναι πραγματικά πράγματα σε πραγματικούς χώρους. Όχι ψευδαισθήσεις."

Από την παιδική του ηλικία σχεδίαζε συνεχώς και το σχέδιο παρέμεινε ένα σημαντικό κομμάτι της δουλειάς του. "Το χέρι και το μυαλό είναι ένα", είπε. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, άρχισε να δουλεύει τρισδιάστατα έργα. Ο Αντωνάκος είναι γνωστός για τη δουλειά του με το νέον, που ξεκίνησε προς το τέλος αυτής της δεκαετίας του 1950 με βασική εικαστική γλώσσα τα γεωμετρικά σχήματα. Χωρίς λέξεις, χωρίς εικόνες. Μοναδικά, αγκάλιασε και εξερεύνησε το νέον για τις δικές του ιδιότητες - έντονο χρώμα, ευελιξία, δυνατότητα μεγάλης κλίμακας, επέκτασης στον χώρο. Αυτά τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του παρουσιάζονται στα Direct Neons, Neon Panels, Neon Walls, Rooms και Canvases και στα πάνω από 50 δημόσια έργα μεγάλης κλίμακας που ακολούθησαν. Με τα χρόνια, συνέθεσε κολλάζ, συνέλαβε και πραγματοποίησε τα πακέτα, συνέταξε τις ενότητες ALPHAVITOS και βιβλία καλλιτέχνη, και πολλά άλλα.

Για τον Αντωνάκο, η συμμετοχή του θεατή ήταν κεντρική. Ήλπιζε πάντα να αγγίξει τον εσωτερικό κόσμο του θεατή και θεώρησε ότι ήταν η εμπειρία του θεατή αυτή που ολοκληρώνει ένα έργο. Ένας βαθιά πνευματικός άνθρωπος, τα μη παραστατικά, καινοτόμα του έργα με το φως και την επέκταση του στο χώρο προβάλουν μία έντονη αίσθηση του πνευματικού στα έργα του της δεκαετίας του 1980. Τα περιβάλλοντα που δημιούργησε και η ενότητα των μικρών ναών είναι σημαντικό τμήμα του έργου του. Τμήμα αυτής της δουλειάς του είναι η σειρά των έργων με φως νέον πίσω από επιφάνειες από φύλλα χρυσού αφιερωμένες στους Ορθόδοξους Αγίους, με τίτλους όπως η Ανάσταση. Όπως επισημαίνει ο ίδιος:

"Είμαι ρεαλιστής.
Γνωρίζω τις αδικίες και τις απώλειες του σήμερα και του χθες. Ο στόχος είναι να ζήσουμε με ενέργεια, να καταπολεμήσουμε τις τραγωδίες. "

«ὁρατῶν τε καί ἀοράτων»

Ο κανόνας μου, 2019. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 28 x 23 εκ.

Ο δρακοκτόνος, 2019. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 50 x 45 εκ.

Ο θριαμβευτής Άγιος, 2019. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 75 x 65 εκ.

ΟΙ Άγγελοι κατακεραυνώνουν τον δαίμονα, 2019. Frottage μικτή τεχνική σε χαρτί, 35 x 50 εκ.

Οι αντικριστοί δράκοι, 2019. Μικτή τεχνική σε μάρμαρο, 37 x 29 εκ.

Κατὰ γῆν διακόσμησις, 2019. Κατασκευή, αυγοτέμπερα σε ξύλο, 195 x 233 εκ.

Αλέκος Κυραρίνης
«ὁρατῶν τε καί ἀοράτων»
22 Οκτωβρίου 2020 - 28 Φεβρουαρίου 2021
Αθήνα

Πατριάρχου Ιωακείμ 19
4ος όροφος
10675 Αθήνα
Ελλάδα

(+30) 210 7235 226

Ώρες λειτουργίας
Τρ., Πέμ., Παρ.: 11.00-20.00
Τετ., Σάβ.: 11.00-16.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Γεννήθηκε το 1976 στην Αθήνα και μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο. Εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του Γιάννη Κυραρίνη από την ηλικία των έντεκα ετών μέχρι και την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1997. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ από το 1997 έως και το 2003, με καθηγητή τον Γιάννη Ψυχοπαίδη. Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία: Ημερολόγιο Ομίλου ALPHA (2003), Επαληθεύοντας τη νύχτα, Δημήτρης Αγγελής, Νέος Αστρολάβος / Ευθύνη, (Αθήνα 2011), Encima del subsuelo /Πάνω απ΄το υπέδαφος, Κώστας Βραχνός, περιορισμένη έκδοση (Αθήνα 2012), Τεύχη 1,2,3 περιοδικού «Νέα Ευθύνη», Σταλάγματα από τα κεραμίδια, Ιερομόναχος Αντώνιος Ρωμαίος (Εν πλω, Αθήνα 2015), Tεύχος 1 περιοδικού «Ανθίβολα» (2017), «Διψώ για ένα ζωντανό νερό», Μοναχός Ιωάννης (Εν Πλω, Αθήνα 2018). Συνεργάζεται με το περιοδικό «Φρέαρ» και με τον πολιτιστικό χώρο «Baumstrasse». Έχει εκδώσει ένα μικρό δοκιμιακό βιβλίο για τη ζωγραφική με τίτλο «Οι ερωτήσεις της Νεφέλης», Μικρός Αστρολάβος/Ευθύνη, Αθήνα 2011. Έχει πραγματοποιήσει δεκαέξι ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Ισπανία και το Βέλγιο. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία.
> Δείτε τη σελίδα του καλλιτέχνη

Σχετικά με την έκθεση

> Δείτε το video της έκθεσης

Η Citronne Gallery, παρουσιάζει την δέκατη έβδομη ατομική έκθεση του Αλέκου Κυραρίνη. Τα καινούργια του έργα ολοκληρώνουν ένα διετή κύκλο εντατικής εργασίας. Πρόκειται για 28 αυγοτέμπερες μεγάλου και μικρού μεγέθους σε ξύλο, 10 σχέδια μικτής τεχνικής σε χαρτί, 5 ολόγλυφα ή ανάγλυφα έργα σε επιζωγραφισμένο μάρμαρο Τήνου (είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του καλλιτέχνη) και 1 βίντεο πάνω σε απόσπασμα σύνθεσης του Γιώργου Κουμεντάκη με τίτλο «Το ισοκράτημα ενός παιδιού», καρπός της συνεργασίας και αμοιβαίας αλληλοεκτίμησης συνθέτη και ζωγράφου. Με τα έργα της παρούσας έκθεσης ο Κυραρίνης, συμπληρώνει, επεκτείνει και τελειοποιεί μια, σχεδόν εικοσαετή, πορεία ζωγραφικής και συμπυκνώνει σε αυτά όλα τα χαρακτηριστικά της τέχνης του.

Από το 2004 ο Κυραρίνης ακολουθεί σταθερή καλλιτεχνική πορεία από πίνακα σε πίνακα και από έκθεση σε έκθεση, με το δικό του, απόλυτα προσωπικό ύφος, και τα έργα των χειρών του, κάλλια ταύτα εις τέλος απεργάζεται, για να παραλλάξουμε την περίφημη πλατωνική ρήση. Η ζωγραφική του Κυραρίνη είναι ένα γοητευτικό κράμα απολύτως αφομοιωμένων, και δυσδιάκριτων πια, επιρροών: ισλαμική καλλιγραφία, βιομορφισμός του Μιρό, κυβισμός του Πικάσσο, Art Brut του Jean Dubuffet, χρωματική καλλιέπεια του Matisse, λεπτότητα γραμμής και παιχνιδίσματα του Paul Klee. Τα θέματά του είναι σχεδόν πάντα, προσωπογραφίες Αγγέλων ή νικητήριοι άγγελοι επί του κακού ή Άγιοι ιππότες λογχίζοντες δράκοντες, δηλαδή το θέμα είναι κυρίως ένα: η πάλη του καλού και του κακού, η επικυριαρχία του πρώτου, στην ουσία μια αλληγορία των ανθρώπινων παθών. O χώρος είναι αβαθής, αντιφυσιοκρατικός και αρνείται την τρίτη διάσταση της δυτικής τέχνης, με απόλυτο σεβασμό όμως στις μοντερνιστικές κατακτήσεις των αρχών του εικοστού αιώνα. Πρότυπα του Κυραρίνη είναι τα αρχέτυπα της τέχνης στην εγγύς, και όχι μόνο, Ανατολή, είναι τα Ακηλίδωτα Αρχέτυπα για τα οποία μιλά ο Κόντογλου, για αυτό και ο χώρος του κατακλύζεται από πολυποίκιλα διακοσμητικά μοτίβα που κατάγονται από ένα ευρύτατο χρονικό φάσμα, που φτάνει από το μακρινό παρελθόν ως το παρόν: από τον κόσμο της ύστερης αρχαιότητας ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους, και από εκεί στη λαϊκή μαρμαρογλυπτική και ξυλογλυπτική, και στον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη. Κάθε μοτίβο εντάσσεται οργανικά στην εκάστοτε σύνθεση, γιατί έχει επιλεγεί με βαθιά γνώση και του συμβολισμού του και της οπτικής του βαρύτητας.

Με την έκθεση «ὁρατῶν τε καί ἀοράτων» του Αλέκου Κυραρίνη, η Citronne Gallery συνεχίζει το εκθεσιακό της πρόγραμμα που φιλοδοξεί να παρουσιάσει απολύτως επιλεγμένες εκθέσεις του κανόνα της σύγχρονης ελληνικής τέχνης αλλά και να συμβάλλει στον εμπλουτισμό και την εμβάθυνση αυτού του κανόνα. Ο διάλογος ανάμεσα στο παρελθόν και το σήμερα είναι ορατός και αόρατος στα έργα του Αλέκου Κυραρίνη, διάλογος εν ενεργεία από τη μεριά του καλλιτέχνη και ανοιχτός σε πολλαπλές αναγνώσεις από τη μεριά του θεατή.

Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο που περιλαμβάνει αναλύσεις όλων των έργων από τον επιμελητή της έκθεσης Νικόλαο Παΐσιο και εισαγωγικό σημείωμα της διευθύντριας της Citronne Gallery και ιστορικού τέχνης Τατιάνα Σπινάρη.

Επιμέλεια έκθεσης: Ν. Π. Παΐσιος
Φωτισμός έκθεσης: Μαρία Μανέτα

Ars Longa

Γιάννης Αδαμάκος, Handle with Care II, 2010. Ακρυλικό σε χαρτί, ενότητα 12 έργων (το καθένα 28 x 21.5 εκ.)

Γιάννης Αδαμάκος, Χωρίς τίτλο, 2019. Λάδι σε καμβά, 160 x 200 εκ.

Κρις Γιανάκος, Ιερά οδός, 1999. Ακρυλικό και μέσο γέλης σε περγαμηνή, 95.5 x 62 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε καμβά, 80 x 100 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε χαρτόνι, 70 x 50 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2010. Λάδι σε καμβά, 48 x 69 εκ.

Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, Χωρίς τίτλο, 2019. Λάδι σε καμβά, 50 x 70 εκ.

Αλέκος Κυραρίνης, Κανόνας, 2020. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 176 x 114 εκ.

Γιώργος Λάππας, Πάλη, 2013. Μέταλλο και ύφασμα, 80 × 80 × 80 εκ. (χωρίς τη βάση)

Γιώργος Λάππας, Ταξιδιώτης, 2015. Μέταλλο, πλαστικό και ηλεκτρικές λυχνίες, 86 x 43 x 30 εκ. (χωρίς τη βάση)

Γιώργος Λάππας, Κόκκινη φιγούρα, 2015. Μέταλλο και ύφασμα, 68 x 58 x 30 εκ. (χωρίς τη βάση)

Γιώργος Λάππας, Το μάτι, 1982-1987. Σίδερο, 70 × 47 × 12 εκ.

Γιώργος Λάππας, Ακροβάτες, 1982-1987. Σίδερο, 65 × 44 × 20 εκ.

Νίκος Μάρκου, Από την ενότητα Inner Space, 2018. Αρχειακή χρωστική εκτύπωση σε χαρτί fine art επικολλημένο σε Dibond, 52 x 72.5 εκ.

Νίκος Μάρκου, Χωρίς Τίτλο, 2019. Αρχειακή χρωστική εκτύπωση σε χαρτί fine art επικολλημένο σε Dibond, 144 x 108 εκ.

Νίκος Μάρκου, Από την ενότητα Inner Space, 2019. Αρχειακή χρωστική εκτύπωση σε χαρτί fine art επικολλημένο σε Dibond, 108 x 144 εκ.
Αδαμάκος, Κ. Γιανάκος, Γ. Λάππας, Θ/πουλος, Κυραρίνης, Μάρκου
Ars Longa
2 Οκτωβρίου - 17 Οκτωβρίου 2020
Αθήνα

Πατριάρχου Ιωακείμ 19
4ος όροφος
10675 Αθήνα
Ελλάδα

(+30) 210 7235 226

Ώρες λειτουργίας
Τρ., Πέμ., Παρ.: 11.00-20.00
Τετ., Σάβ.: 11.00-16.00

Σχετικά με τους καλλιτέχνες

> Δείτε τη σελίδα του Γιάννη Αδαμάκου

> Δείτε τη σελίδα του Κρις Γιανάκου

> Δείτε τη σελίδα του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου

> Δείτε τη σελίδα του Αλέκου Κυραρίνη

> Δείτε τη σελίδα του Γιώργου Λάππα

> Δείτε τη σελίδα του Νίκου Μάρκου

Σχετικά με την έκθεση

> Δείτε το virtual tour της έκθεσης

Στον αθηναϊκό της εκθεσιακό χώρο η Citronne gallery παρουσιάζει μια εικαστική επιλογή από τα έργα έξι καλλιτεχνών, η οποία ταυτοχρόνως είναι μια πρόγευση- pre-view από την συμμετοχή της στην προσεχή διαδικτυακή "Art Athina, 2020". Η "Ars Longa", θεματική αφετηρία της γκαλερί, εκθέτει και συνθέτει σύγχρονες εικαστικές δημιουργίες- ζωγραφική, γλυπτική, κατασκευές, φωτογραφία.

Τα εικαστικά μέσα διαφέρουν, οι καλλιτέχνες δεν ανήκουν όλοι στην ίδια εποχή ή στον ίδιο χώρο· συγκροτούν, όμως, ένα παλίμψηστο ιδεών και δημιουργίας, το οποίο αίρεται πάνω από τον εκάστοτε χρόνο και τόπο. Αυτό που προσπαθούμε να δείξουμε, να αποδείξουμε είναι ότι η Τέχνη υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια, τον πεπερασμένο ανθρώπινο βίο.

Η ανθρωπότητα σήμερα διέρχεται μια μεγάλη, αδόκητη δοκιμασία. Κυριαρχεί ο φόβος του αγνώστου. Παράλληλα ή και ενάντια στην αγωνία αυτή, η Τέχνη υψώνει προστατευτικά και αμυντικά τείχη, καθώς εκφεύγει από τον σύγχρονο αγχωτικό ορθολογισμό και εγγυάται την αξία της συνέχειας, την αθανασία της Δημιουργίας. Ο αφαιρετικός Γιάννης Αδαμάκος, ο εκ Διασποράς Κρις Γιανάκος, ο υπερβατικός Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, ο βυζαντινότροπος Αλέκος Κυραρίνης, ο πολύτροπος post mortem Γιώργος Λάππας και ο φωτογράφος Νίκος Μάρκου ζωοποιούν αυτό το πνεύμα της δημιουργίας.

Η Ars Longa είναι μια προσπάθεια αφύπνισης από τον τρέχοντα εφιάλτη. Ανάμεσα στην άνθηση και την φθορά, ανάμεσα στην βραχύβια ζωή-vita brevis και την μακρόβια μνήμη, η Τέχνη είχε και έχει την δύναμη να ξεπεράσει τα αισθητά όρια και να ανθέξει στον χρόνο, υπερβαίνοντας την ανθρώπινη διάσταση, την ανθρώπινη κατάσταση, το ανθρώπινο πεπερασμένο.

Ο Γιάννης Αδαμάκος επιδιώκει να εξαντλήσει τα όρια ανάμεσα στον αισθητό κόσμο και την υποκειμενική-υποσυνείδητη πρόσληψη της πραγματικότητας. Ανασύρει και εξηγεί τα ίχνη της μνήμης. Δείχνει ότι τα όρια ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν συντίθενται μέσα στην Μνήμη. Με την ίδια προσέγγιση, τα όρια ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, στον θόρυβο και την σιωπή, το όνειρο και το βίωμα, την φύση και την φαντασία συγχέονται μέσα στο χρώμα.

Ο Κρις Γιανάκος, διεθνώς αναγνωρισμένος εικαστικός της ελληνικής Διασποράς, ενδιαφέρεται για την αρχιτεκτονική, τους αρχαίους πολιτισμούς και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τον ελκύουν οι γεωμετρικές φόρμες και οι κλασικές αναλογίες καθώς και η πολιτισμική και πνευματική τους διάσταση. Με την δυναμική σύνθεση καθαρών γεωμετρικών επιπέδων, όπως ο Σταυρός και η Διαγώνιος, υπαινίσσεται την υπεροχή των καθαρών συναισθημάτων.

Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος, εκπρόσωπος του σύγχρονου ελληνικού εξπρεσιονισμού, έχει δημιουργήσει ένα υψιπετές σύμπαν ζωγραφικής αρτιότητας και υπαρξιακού βάθους, στο κέντρο του οποίου είναι η ανθρώπινη ή ανθρωποειδής μορφή. Με διαρκώς επινοούμενη τεχνική, περνά από την αναπαράσταση της μορφής σε μια σχεδόν αυτοβιογραφική αφαίρεση, αναζητώντας την «καλλιτεχνική εκπομπή- δηλαδή, την δυνατότητα της ζωγραφικής να πάλλεται άλογα εντός του θεατή της. Η εικόνα του μοναχικού urban ατόμου στον δύσκολο κόσμο μας, αφορά αυτήν καθεαυτήν την ανθρώπινη ύπαρξη».

Ο Αλέκος Κυραρίνης, με μια παλίμψηστη εικαστική γραφή, με προσωπικά νοήματα και συλλογικές μνήμες, καταπιάνεται με μία σύνθετη, αυστηρά προσωπική αναζήτηση. Η ζωγραφική του είναι ένα γοητευτικό κράμα από απολύτως αφομοιωμένες, δυσδιάκριτες επιρροές- από την βυζαντινή σημαντική και την ισλαμική καλλιγραφία έως τους σύγχρονους εικαστικούς δημιουργούς, Έλληνες και μη. O χώρος κατακλύζεται από πολυποίκιλα διακοσμητικά μοτίβα που κατάγονται από ένα ευρύτατο χρονικό φάσμα- από τον κόσμο της ύστερης αρχαιότητας ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους και, από εκεί, στην λαϊκή μαρμαρογλυπτική και ξυλογλυπτική. Κάθε μοτίβο εντάσσεται οργανικά στην εκάστοτε σύνθεση, καθώς επιλεγεί με βαθειά γνώση του συμβολισμού του και της οπτικής του βαρύτητας.

Ο Γιώργος Λάππας απωθεί τον περιορισμό, αδιαφορεί για τον «ορθολογισμό.» Διακατέχεται και εκφράζει την αέναη επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί τα εκάστοτε όρια. Ο κόσμος του συντίθεται από μέταλλο, πλαστικό ύφασμα, ηλεκτρικές λυχνίες. Τα αναπάντεχα αυτά υλικά δημιουργούν μια αίσθηση παράδοξου, uncanny, η οποία ανακαλεί υποσυνείδητες ονειρικές συνδέσεις, δυσανάγνωστους συνειρμούς. Άλλωστε, ο Λάππας αρνείται τον περιορισμό, αδιαφορεί για τον ορθολογισμό. Το φυσικό σώμα καταργείται, η σκέψη, η μνήμη και η αφήγηση λειτουργούν με αποκλειστικά εσωτερική λογική. Τα έργα του αποτελούν πρωτίστως μια μελέτη της σχέσης του σώματος με τον χώρο και τον χρόνο, έναν στοχασμό πάνω στις σχέσεις του παρελθόντος και του μέλλοντος της γλυπτικής, των δομικών παραμέτρων της πλαστικής και της αρχιτεκτονικής σε σχέση με τον τόπο, αλλά και μια κατάδυση σε πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.

Ο Νίκος Μάρκου, προσδιορίζει φωτογραφικά έναν εσωτερικό κόσμο, ένα Inner Space. Από τα φωτογραφημένα επιλεγμένα εξωτερικά τοπία μεταβαίνει σε μία εσωτερική πραγματικότητα. Επιπλέον, από την φυσική απεικόνιση περνάει στην τεχνική μεταλλακτική επεξεργασία. Το αποτέλεσμα οδηγεί σε μια "κατασκευασμένη" πραγματικότητα. Δεν πρόκειται πλέον για φωτογραφίες τοπίων ή ανθρώπων, αλλά για εσωτερικά τοπία- δηλαδή, μια υπερβατική ανακατασκευή, η αφετηρία της οποίας αφομοιώνεται με την καθοριστική υποκειμενική ερμηνεία του φωτογράφου.

ΤΟΠΟΣ

Αθήνα (Αιόλου-Πατησίων), 2001. Digital chronogenic print on fine art paper, 115 x 146 εκ.

Aθήνα, 2005. Digital chronogenic print on fine art paper, 115 x 146 εκ.

Κερατσίνι (Τελωνείο), 2005. Digital chronogenic print on fine art paper, 115 x 146 εκ.

Χαλκιδική, 2001. Archival pigment print on fine art paper, 88 x 110 εκ.

Ελευσίνα, 2004. Archival pigment print on fine art paper, 119 x 150 εκ.

'Αποψη της έκθεσης
Nίκος Μάρκου
ΤΟΠΟΣ
27 Ιουνίου - 13 Σεπτεμβρίου 2020
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 & 19.00-23.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

Ο Νίκος Μάρκου (Αθήνα, 1959), σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά από το 1980 εργάζεται ως καλλιτέχνης φωτογράφος. Έχει κάνει δεκαπέντε ατομικές εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε πάνω από εξήντα ομαδικές εκθέσεις· επίσης, έχει αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις σε φωτογραφικούς διαγωνισμούς. Το έργο του Νίκου Μάρκου έχει δημοσιευτεί σε δύο μονογραφίες : Geometries, κείμενα: Κωστής Αντωνιάδης & Όλγα Δανιηλοπούλου, Εκδόσεις Αδάμ 2000 και COSMOS, κείμενο: Ηρακλής Παπαϊωάννου, εκδόσεις tetarto, 2004.
> Δείτε τη σελίδα του καλλιτέχνη

Σχετικά με την έκθεση

Από τις 27.6, ο Νίκος Μάρκου θα παρουσιάσει στον εκθεσιακό χώρο της γκαλερί CITRONNE στον Πόρο την φωτογραφική ενότητα "Topos", σε συνέχεια και σε διάλογο με την ατομική του έκθεση "Inner Space" στο χώρο της γκαλερί στην Αθήνα. Με τον τίτλο αυτόν ο εικαστικός φωτογράφος επιλέγει χώρους τους οποίους ορίζει ως προσωπικό Τόπο- δηλαδή, ως σημείο ιδιωτικής αναφοράς. Ο Τόπος, αστικά και άλλα αποσπασμένα τοπία κατατείνουν προς έναν σαφή ή ασαφή ορίζοντα ο οποίος, σκοπίμως, τα καθιστά πεπερασμένα. Η ανθρώπινη παρουσία είτε λείπει είτε είναι εντελώς υπαινικτική· είναι, όμως, ορατές οι συνέπειες της: ρύπανση, καταστροφή του περιβάλλοντος, φθορά της φύσης, αλλοίωση της φυσιογνωμίας του χώρου. Στην συγκεκριμένη ενότητα κυριαρχούν κατά πλειονότητα εικόνες της Αθήνας, όπου η φθορά έχει εξελιχθεί σε βίωμα καθημερινότητας. Και στην ύπαιθρο, όμως, διακρίνονται ανάλογα στοιχεία- όπως το ημιβυθισμένο σκάφος το οποίο τέμνει τον ορίζοντα και τη θάλασσα της Ελευσίνας. Ακόμη και οι λωτοί στο ανώνυμο τοπίο περισσότερο υπαινίσσονται την απώλεια της μνήμης, παρά την καρποφόρο βλάστηση. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 13.9.2020.

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΓΡΑΦΗΣ

La mer Grecque, 2013. Ακρυλικό σε καμβά, 100 x 73 εκ.

'Αποψη της έκθεσης

ΔΙΙ ΟΛΥΜΠΙΩ, 2012. Μάρμαρο, 90 x 30 x 30 εκ.

12 Talismans, 1988. Μικτή τεχική, 40 x 40 x 9,5 εκ.

Bennet, 2000. Μικτή τεχνική, 40 x 90 x 17 εκ.
Κωνσταντίνος Ξενάκης
ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΓΡΑΦΗΣ
27 Ιουνίου – 4 Οκτωβρίου 2020
Πόρος

Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου
Πλατεία Κορυζή
18020, Πόρος

(+30) 697 9989 684

Ώρες λειτουργίας
Δευ, Τετ-Κυρ: 08.30-16.00

Σχετικά με τον καλλιτέχνη

1931 - 2020. Γεννήθηκε το 1931 στο Κάιρο, όπου έκανε και τα πρώτα του βήματα στη ζωγραφική. Σπούδασε στο Παρίσι (1956- 1961), αρχιτεκτονική και διακόσμηση στην École Supérieure des Arts Modernes και ζωγραφική στην Académie de la Grande Chaumière. Η πρώτη του ατομική έκθεση έγινε στη Σουηδία (1969, Sôdertalje Konsthal). Το 1970 πήγε με υποτροφία της DΑΑD στο Βερολίνο, όπου δίδαξε στο Schiller College και στη Hochschulle fur Bildende Kuste. Εκείνη την εποχή παρουσίασε και την πρώτη του ατομική έκθεση στην Ελλάδα (1971, Ινστιτούτο Γκαίτε, Αθήνα), η οποία λειτούργησε μέσα στη δικτατορία σαν μια τολμηρή παρέμβαση σε καλλιτεχνικό και πολιτικό επίπεδο. Από το 1973, εγκατεστημένος στη Γαλλία, δίδαξε στην Ecole Normale Superieure de l’Enseignement Technique (Cachan), συμμετείχε σε επιτροπές εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και εκθεσιακή δραστηριότητα στο διεθνή χώρο, με δεκάδες ατομικές εκθέσεις και μεγάλο αριθμό ομαδικών. Tο 1996 τιμήθηκε με το βραβείο Delmas του Institut de France. Από το 1995 αρχίζει να μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Το 1996, τιμώντας την αιγυπτιώτικη καταγωγή του, παρουσιάζει στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο αναδρομική έκθεση με τίτλο «Η Επιστροφή του Καλλιτέχνη: 1958-1996». Στην Ελλάδα εκθέτει σε τρία μέρη την αυτοβιογραφική σειρά με τίτλο «Το βιβλίο της ζωής», (1995, 1997, 2003), ενώ το 2003 γίνεται και αναδρομική παρουσίαση έργων του της τελευταίας εικοσαετίας (Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη). Έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά δύο μονογραφίες για το έργο του, το 1995 και το 2009.
> Δείτε τη σελίδα του καλλιτέχνη

Σχετικά με την έκθεση

H γκαλερί CITRONNE συνεχίζει την ετήσια συνεργασία της με την Εφορία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου, με την οποία συνδιοργανώνει και συνεπιμελείται την "περιοδική έκθεση ενός σύγχρονου καλλιτέχνη". Στο πλαίσιο αυτό, παρουσιάζονται έργα του Κωνσταντίνου Ξενάκη, κολάζ, χάρτες και βιβλία-αντικείμενα, υπό τον γενικό τίτλο "ΕΛΛΑΔΑ, ΚΩΔΙΚΕΣ ΓΡΑΦΗΣ". Καλλιτέχνης με διεθνή παρουσία, ο Κωνσταντίνος Ξενάκης αυτοκαθορίζεται από ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Η πολυσήμαντη εικαστική του γλώσσα εμπνέεται από σημεία και σύμβολα που ξεκινούν από τον αρχαίο κόσμο της Αιγύπτου και της Ελλάδας και φτάνουν έως τη σύγχρονη πραγματικότητα: αστικές δομές, συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, χαοτικό διαδίκτυο. Χαρτογραφεί και κωδικοποιεί, συνδυάζει στοιχεία παρόντος και παρελθόντος, καταγράφει και καταγγέλλει τα αδιέξοδα της επικοινωνίας, την έλλειψη κατανόησης, την ασυνεννοησία του σύγχρονου κόσμου. Τα έργα του ενοποιούν χρόνο και χώρο, καθώς τέτοια ερωτήματα ανέκαθεν κινητοποιούσαν μια παγκόσμια ανησυχία. Αναπτύσσονται πάνω στον άξονα Επανάληψη / Αντιπαράθεση / Υπέρθεση, μια κωδικοποιημένη εικόνα του σύγχρονου πολιτισμού. Έτσι, το έργο τέχνης καθίσταται μέσον ιδεολογικής κριτικής στο υπάρχον κοινωνικό-πολιτικό σύστημα. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 4.10.2020.