Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Αλέκου Κυραρίνη "Πεδίον Ανθίσματος", από 18 Μαρτίου έως 20 Ιουνίου, 2025.

Στην έκθεση περιλαμβάνονται εξήντα ένα έργα, των τελευταίων τεσσάρων ετών, τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά στο κοινό, ενώ ορισμένα από αυτά δημιουργήθηκαν ειδικά για την παρουσίαση στην ΕΒΕ.

Το μεγάλης κλίμακας έργο που δίνει και τον τίτλο του στην έκθεση, απεικονίζει με τη χαρακτηριστική «γλώσσα» του Κυραρίνη ένα ζωντανό, ολάνθιστο χωράφι, ενώ οι θεατές θα συναντήσουν χαρακτηριστικά σύμβολα που έχει καθιερώσει στην εικονογραφία του.

Την έκθεση συνοδεύει αναλυτικός κατάλογος, σε επιμέλεια του Σταύρου Ζουμπουλάκη, Προέδρου του Εφορευτικού Συμβουλίου της ΕΒΕ.

Άποψη της αφίσας της έκθεσης

Η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζει την ομαδική έκθεση "Η Σιωπηλή Γλώσσα των Φυτών", σε επιμέλεια της Νίνας Φραγκοπούλου, η οποία ανοίγει στις 17 Μαρτίου, 2025, στην Γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Απριλίου, 2025.

Oι 30 συμμετέχοντες καλλιτέχνες, μέσα από τα έργα τους που συνδυάζουν ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, βίντεο και εγκαταστάσεις, επιχειρούν να αναδείξουν τη διαρκή προσφορά των φυτών στην ισορροπία της φύσης, καθώς και να ενισχύσουν την αίσθηση της ευθύνης για την προστασία του φυσικού μας κόσμου.

Όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης και Δρ Θαλάσσιας Βιολογίας, Νίνα Φραγκοπούλου: «Συνολικά, η συμβολή των φυτών στην τέχνη έχει μακρά και πλούσια ιστορία και συνεχίζει να αποτελεί σημαντικό μέρος της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Καλλιτέχνες/-ιδες σχεδιάζουν φυτά για να αποτελέσουν πεδίο έρευνας των βοτανολόγων, των οικολόγων, των φυσιολόγων και των γιατρών για τη δημιουργία φαρμάκων. Τα φυτά είτε για τη συμβολική και αισθητική τους αξία, είτε για τον ρόλο τους στην καθημερινότητα και τη δημιουργία μιας συγκεκριμένης ψυχικής διάθεσης αποτελούν αναπόσπαστο μέρος πολλών έργων τέχνης, ενώ πολλοί είναι οι καλλιτέχνες που εμπνέονται από τα σύγχρονα οικολογικά ζητήματα που σχετίζονται με τα φυτά.

Η σιωπή των φυτών δεν είναι απλώς έλλειψη ήχου, αλλά μια μορφή ύπαρξης που καλεί τον θεατή να αφουγκραστεί τα αόρατα σημάδια και τα σιωπηρά μηνύματα που τα φυτά μας στέλνουν, προσφέροντας μια νέα διάσταση στην αντίληψή μας για τη φύση και τον κόσμο γύρω μας. Τα φυτά, με τη σιωπηλή τους δύναμη, υπενθυμίζουν την αλληλεξάρτηση όλων των μορφών ζωής και προσφέρουν ένα μήνυμα αλληλεγγύης και σεβασμού προς τη Γη και το μέλλον μας».

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Ηώ Αγγελή, Τζένη Αντωνοπούλου, Αννίτα Αργυροηλιοπούλου, Χρύσα Βέργη, Ανδρέας Βούσουρας, Νίκος Γιαβρόπουλος, Μαρίνα Γκενάντιεβα, Mίλτος Γκολέμας, Παναγιώτης Δαραμάρας, Μάρθα Δημητροπούλου, Θαλασσινή Δούμα, Μάρω Θεοδώρου, Μάριον Ιγγλέση, Μαριγώ Κάσση, Παναγιώτης Κουλουράς, Rob Kesseler, Βασιλική Λευκαδίτη, Aγγελική Λόη, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Μιχάλης Μανουσάκης, Κυριακή Μαυρογεώργη, Χριστίνα Μήτρεντσε, Αντωνία Παπατζανάκη, Κωνσταντίνος Πάτσιος, Νίκος Ποδιάς, Ιφιγένεια Σδούκου, Νάντια Σκορδοπούλου, Γιώργος Σταματάκη, Έφη Φουρίκη, Μάριος Φούρναρης

Άποψη της αφίσας της έκθεσης

Αποκαλύφθηκε η οπτική ταυτότητα του 27ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο ξεκινά στις 6 Μαρτίου, με την παρουσίαση των αφισών που σχεδίασε ο Δημήτρης Αναστασίου.

Ένα ταξίδι στο ελληνικό τοπίο, αλλά και σε πόλεις του μέλλοντος, πραγματοποιούν οι φιγούρες που απεικονίζονται στους τρεις ζωγραφικούς πίνακες που συνθέτουν τα πόστερ του 27ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Χωρίς να βλέπουμε ποτέ τα πρόσωπά τους, οι άνθρωποι στις αφίσες του Φεστιβάλ κοιτάζουν μπροστά, προς αυτό που έρχεται. Τα τρία ζωγραφικά έργα συνομιλούν με τα αφιερώματα και τις θεματικές της φετινής διοργάνωσης. Με τα λόγια του ζωγράφου: «Οι τρεις ζωγραφιές συνθέτουν μια αφήγηση σε τρία μέρη. Αν μπουν στη σειρά, καθεμιά συνεχίζει την προηγούμενη. Η πρώτη και η δεύτερη (που δείχνουν ένα χωράφι και μια επαρχιακή πόλη της δεκαετίας του 1960) αναφέρονται στο ελληνικό τοπίο. Η τρίτη (που παρουσιάζει μια πόλη παράδοξη, φανταστική – ουτοπική ή δυστοπική) παραπέμπει στην τεχνητή νοημοσύνη. Οι θεατές, σαν χρονοταξιδευτές, ταξιδεύουν μέσα στα τοπία αυτά».

Άποψη των αφισών του Δημήτρη Αναστασίου

A Cabinet of Curiosities: Η πρώτη παραγωγή του MOMus - Μουσείου Άλεξ Μυλωνά για το 2025, σε επιμέλεια Γιάννη Μπόλη, με 78 εικαστικούς, ανάμεσά τους οι Χριστίνα Μήτρεντσε, Παντελής Χανδρής, Πάνος Χαραλάμπους.

Το απροσδόκητο, το αμφίσημο και το αινιγματικό, το φανταστικό και το γκροτέσκο λειτουργούν ως εννοιολογικό και χωροταξικό πλέγμα για την έκθεση με τίτλο «a Cabinet of Curiosities» που παρουσιάζεται στο MOMus - Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, από τις 13 Φεβρουαρίου έως τις 31 Αυγούστου 2025. Τον χώρο περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου στο Θησείο, στην Αθήνα, «καταλαμβάνουν» 78 εικαστικοί με ζωγραφικές και χαρακτικές συνθέσεις, γλυπτά, κατασκευές και βίντεο –έργα εξαιρετικά ποικίλα ως προς το ύφος, τα υλικά, τις ποιότητες, την ευαισθησία, τις εικαστικές τους αξίες και την αισθητική που προκρίνουν.

Τα cabinets of curiosities, τα οποία εμφανίζονται στην Ευρώπη την περίοδο της Αναγέννησης, γίνονται συνώνυμο της συλλεκτικής μανίας, της αισθητικής απόλαυσης και της έκπληξης με τα θαυμαστά και τα σπάνια εκθέματά τους: από έργα τέχνης, αρχαιότητες, παράξενα και «εξωτικά» τεχνουργήματα μακρινών πολιτισμών, επιστημονικά εργαλεία και όργανα έως εκθέματα που προέρχονται από τον φυσικό κόσμο ή σχετίζονται με την ιατρική, τη ζωολογία, τη βοτανική, τη γεμολογία, την ορυκτολογία και την αστρολογία, αλλά και με τις αποκρυφιστικές επιστήμες, την αλχημεία και τη μαγεία. Τα εν λόγω «ερμάρια»/cabinets, τα οποία χαρακτηρίζονται ως πρόδρομοι των σύγχρονων μουσείων, διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της δυτικής αντίληψης για το «άλλο», αλλά επιπλέον πρόσφεραν ένα αισθητικό, κοινωνικό, ανθρωπολογικό αλλά και πολιτικό πεδίο με πολλά ερευνητικά οφέλη.

Στο σύγχρονο, διευρυμένο Cabinet of Curiosities στο MOMus - Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, σε μια πολλαπλή σύνδεση εικόνων και πραγματικοτήτων, τα έργα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, ανοίγονται σε διαφορετικούς κόσμους, χρόνους και περιοχές και αφηγούνται ιστορίες με ευρηματικό και πρωτότυπο τρόπο γύρω από θέματα όπως η ζωή και ο θάνατος, η φύση και η τεχνολογία, η ματαιότητα και το παράδοξο, η βία και η απειλή, ο μύθος και το όνειρο, η ερωτική επιθυμία και η σεξουαλική ορμή.

Η έκθεση «a Cabinet of Curiosities» λειτουργεί ως μια πρόταση-πρόκληση για ένα σύγχρονο, νέο «ερμάριο» που, αν και φαινομενικά δημιουργεί τον φόβο του κενού (horror vacui), εντούτοις μπορεί να λειτουργήσει ως αφετηρία για μια νέα θεώρηση του παρόντος που ζούμε.

Επιμέλεια: Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός της τέχνης, Προϊστάμενος Τμήματος Σύγχρονης Γλυπτικής, MOMus - Μουσείο Άλεξ Μυλωνά

Εγκαίνια: 13.02.2025, 17:00-21:00 - Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00-18:00, Πέμπτη: 10:00-21:00 - MOMus - Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, 105 54 Αθήνα

Σε επιμέλεια των Φίλιππου Τσαγκρίδη Παναγόπουλου και Κατερίνας Χατζή, το έργο του Στήβ Γιανάκου θα παρουσιαστεί για 7 ημέρες (11 Φεβρουαρίου – 17 Φεβρουαρίου, 2024), δίπλα σε έργα καλλιτεχνών από διαφορετικά πεδία και γενιές, στον νέο χώρο Carco Parking.

Το Carco Parking λίγο πριν την έναρξη της λειτουργίας του, διοργανώνει την εικαστική ομαδική έκθεση Ephemeral Party - την πρώτη και τελευταία έκθεση που θα διοργανωθεί ποτέ σε αυτόν τον χώρο. Η έκθεση Ephemeral Party αναδεικνύει έναν καθημερινό χώρο δημόσιας χρήσης ως ζωντανό πεδίο συνάντησης και ανταλλαγής ιδεών. Προσφέρει μια αναστοχαστική ματιά στην έννοια του εφήμερου υπό το πρίσμα των ονείρων, του χρόνου και των αναμνήσεων. Πρόκειται για μια ομαδική έκθεση 19 καλλιτεχνών και περιλαμβάνει έργα διαφόρων μέσων και υλικών (ζωγραφική, γλυπτική, βίντεο, εικαστικές εγκαταστάσεις, επιτελεστικές δράσεις). Έργα των Γιώργου Μπουζιάνη, Γιάννη Τσαρούχη και ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη συνομιλούν με μοντέρνους και σύγχρονους καλλιτέχνες της εγχώριας και διεθνούς σκηνής.

Η έκθεση Ephemeral Party προέκυψε ως απάντηση σε θεμελιώδη ερωτήματα γύρω από την τέχνη στη δημόσια σφαίρα. Το parking νοηματοδοτείται εκ νέου, υπενθυμίζοντάς ότι η τέχνη μπορεί να αναδυθεί από τα πιο αναπάντεχα μέρη, είναι ανοιχτή, προσβάσιμη και απευθύνεται σε όλους χωρίς περιορισμούς. Ο χώρος εκτείνεται σε τρία υπόγεια επίπεδα και λειτουργεί ως αναπόσπαστο κομμάτι της έκθεσης που εντείνει τη δυναμική της. Το κοινό καλείται να περιπλανηθεί στον χώρο και να ανακαλύψει έργα που "κρύβονται" σε απρόσμενες γωνίες.

Σύλληψη ιδέας: Φίλιππος Τσαγκρίδης Παναγόπουλος
Επιμέλεια: Φίλιππος Τσαγκρίδης Παναγόπουλος & Κατερίνα Χατζή

Στηβ Γιανάκος, My Place is Real Tiny, 1985, ακρυλικό σε καμβά, 162.6x137.2 εκ., Συλλογή Ειρήνης Παναγοπούλου.

Στην φετινή Πρώτη, τελευταία και παντοτινή μπιενάλε του Ψηλορείτη, σε επιμέλεια του Σταμάτη Σχιζάκη, η Χριστίνα Μήτρεντσε συσχετίζει τα βιβλία με τα μανιτάρια για τη μορφολογία τους αλλά και για τη ριζωματική τους εξάπλωση.

Για το έργο ISBN: 97861880590 με Σιτάκε (Lentinus-edodes) η Μήτρεντσε, όπως οι άνθρωποι-βιβλία του Μπράντμπερι, απαγγέλει ολόκληρο το βιβλίο Το βάρος της πεταλούδας του Erri De Luca. Στη συνέχεια εμφυτεύει στις σελίδες του μυκήλιο μανιταριών Σιτάκε που κατέλαβαν την επιφάνεια του βιβλίου, αφού πρώτα τράφηκαν με το χαρτί και τις λέξεις του. Το έργο αφέθηκε προσωρινά στις παρυφές του δάσους Παρδί, στη νότια πλευρά του Ψηλορείτη, στο τελευταίο μεγάλο δέντρο που δίνει το όνομα του στην περιοχή: Τουμπωτός Πρίνος. Μέσα του ο τουμπωτός (κούφιος) πρίνος είναι γεμάτος μανιτάρια, συνδεδεμένα και αυτά με τη σειρά τους με τα μανιτάρια και τα ριζώματα των πρίνων του δάσους. Πέρασε άραγε η ιστορία του Erri De Luca από το μυκήλιο του βιβλίου στο μυκήλιο του Ψηλορείτη;

Η πρώτη, τελευταία και παντοτινή μπιενάλε του Ψηλορείτη, σε επιμέλεια του Σταμάτη Σχιζάκη, φιλοδοξεί να αποτελέσει μια πλατφόρμα σύγχρονου πολιτισμού της υπαίθρου. Καθώς δεν βασίζεται στην προσέλευση κοινού, Η πρώτη, τελευταία και παντοτινή μπιενάλε του Ψηλορείτη επιτρέπει μια εκθεσιακή συνθήκη αποδεσμευμένη από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα αλλά ακόμα και από τους άγραφους κανόνες θέασης αλληλένδετους με τις τρέχουσες κοινωνικές συμβάσεις και ήθη.

Ο τόπος της μπιενάλε, ο Ψηλορείτης, οριοθετείται συμβολικά ως χώρος καλλιτεχνικής έκφρασης μέσα από μια πράξη κατάκτησης, όπως όμως κάποιος κατακτά μια δύσβατη κορυφή και όχι μια κατοικημένη εδαφική επιφάνεια εθνικά ή πολιτισμικά προσδιορισμένη. Ο χρόνος της μπιενάλε, παντοτινός, προκύπτει από την αναγνώριση της αδυνατότητας τακτικής διοργάνωσης σε ένα άγριο και δυσπρόσιτο μέρος. Ο σκοπός της είναι να παρέχει το χωρικό και χρονικό πλαίσιο για τη σύλληψη, τον σχεδιασμό και την πιθανή υλοποίηση έργων τέχνης που φέρνουν αντιμέτωπη την ανθρώπινη ψυχή με τη φύση.

Επιμέλεια :Σταμάτη Σχιζάκης

Χριστίνα Μήτρεντσε, ISBN: 97861880590 με Σιτάκε (Lentinus-edodes), Μύκητας Σιτάκε, 20x14x10 εκ. Φωτογραφία: Σταμάτης Σχιζάκης.