Πέτερ Σαϊμπτ (Peter Seibt)

Τελευταίος Παρών

19 Αυγούστου, 2006 - 15 Σεπτεμβρίου, 2006

Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

(+30) 697 9989 684

Ώρες Λειτουργίας
Δευ-Κυρ:
11.00-13.00 &19.00-23.00

O Κλάους-Πέτερ Σαϊμπτ (Claus-Peter Seibt) γεννήθηκε το 1935 στο Breslau της Ελβετίας. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες – ανάμεσα σε άλλα, πέρασε ενάμιση χρόνο με μια νομαδική φυλή στη Βόρειο Αφρική και έζησε ανάμεσα στους μοναχούς σε ένα ναό στην Ιαπωνία. Άρχισε να επισκέπτεται την Ελλάδα από τα τέλη της δεκαετίας του ’50, δουλεύοντας για μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Μύκονο, ενώ το 1991 έγινε κάτοικος της Πάρου, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. O Πέτερ Σαϊμπτ ξεκίνησε τη ζωγραφική το 1938, σε ηλικία 3 χρονών. Περισσότερο καθοριστικό για την καλλιτεχνική του ανάπτυξη θεωρεί το χρόνο που πέρασε ως μαθητευόμενος πλάι σε μεγάλους δασκάλους ανά τον κόσμο, παρά στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Με τη σειρά του ο ίδιος αποτέλεσε μέντορας πολλών νέων καλλιτεχνών στα πλαίσια της «Νομαδικής Ακαδημίας», της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος. Το έργο του κινείται στην περιοχή ανάμεσα σε διαφορετικά μέσα. Είναι ζωγράφος, γλύπτης και καλλιτέχνης εγκαταστάσεων. Πειραματίζεται διαρκώς με διάφορες τεχνικές από παραδοσιακές, όπως το φρέσκο και η λιθογραφία, μέχρι νεότερες, όπως οι υπολογιστές και τα ψηφιακά μέσα. Στόχο του αποτελεί η δημιουργία τέχνης που να είναι, όπως δηλώνει ο ίδιος, «υπερ-πραγματική, οδηγώντας από μία πραγματικότητα σε μία άλλη». Έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις στην Ευρώπη, τις Η.Π.Α. και την Ασία, ενώ τα έργα του βρίσκονται σε πολλές διεθνείς συλλογές.

Στο φως της χώρας μας που τον εμπνέει για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος ο Ελβετός, εγκατεστημένος στη Πάρο καλλιτέχνης, Πέτερ Σαϊμπτ, έχει τάξει την εικαστική έκφρασή του. Ανεξάρτητα από τα αρχικό, κάθε φορά, ερέθισμα ο Σαϊμπτ, κατορθώνει να μας μεταγγίσει μέχρι τα μύχια την αίσθηση από τη λάμψη, τις διαθλάσεις, τη διαπερατότητα του ελληνικού φωτός στη θάλασσα, τη βλάστηση, τη γεωμορφολογία του τοπίου. Μορφές- πλάσματα, ακτινολογικά διαπερασμένες, τοπία με μιαν ανεξάντλητη μέσα από την ενορχήστρωση των χρωμάτων, υποβολή, διαθλάσεις που ταυτίζουν το φως- χρώμα και αντίστροφα με την «ιδέα» και την αίσθηση που έχουμε αναφορικά με το απολλώνιο φως, μας γοητεύουν και μας υποβάλλουν για πολύ καιρό αφού πάψουν να προβάλλουν μπροστά μας. Πρόκειται, θα λέγαμε ανεπιφύλακτα για μια μουσικά/ρυθμικά εκφρασμένη εικαστική αίσθηση του φωτός: γνώρισμα που υποβάλλει μέσα από τα έργα του ζωγράφου την ιδέα αυτής καθαυτής της κοσμογονίας.