loading icon
Ομαδική έκθεση
Εγγύτητες και Αποστάσεις
4 Ιουνίου - 18 Ιουλίου, 2022
Πόρος

Πλατεία Αφων Βιρβίλη
18020 Πόρος
Ελλάδα

Τηλέφωνο
(+30) 697 9989 684

Ώρες λειτουργίας
Δευ-Κυρ: 19.00-23.00

Σχετικά με τους καλλιτέχνες

Ο Αντώνης Βολανάκης (γεν.1976) σπούδασε / ερεύνησε στα: Wimbledon College of Art, Saint Martins College of Art, Aalto University, Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Η πρακτική του αποτελεί αμάλγαμα συνέργειας μεταξύ ανθρωπίνων σχέσεων και αισθητικής, ποίησης και πολιτικής, εικαστικών και παραστατικών τεχνών. Από το 2003 εστιάζει στις γυναικείες αφηγήσεις και το 2006 ίδρυσε την πλατφόρμα συνάντησης και συνεργασίας blind date. Δημιουργεί εγκαταστάσεις, περφόρμανς, εκθέσεις, και δράσεις στη δημόσια σφαίρα μαζί με κοινότητες σε: Ηνωμένες Πολιτείες (Anya and Andrew Shiva Gallery, Dixon’s Place, Kimmel Galleries), Αγγλία (Royal Opera House-Covent Garden, National Theatre), Ελλάδα (DOCUMENTA 14, Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Μουσείο Μπενάκη, Ίδρυμα Κακογιάννη, Μπιενάλε Αθήνας), Ελβετία (Αρχαιολογικό Μουσείο της Βασιλείας), Γεωργία (Ιστορικό Μουσείο της Τιφλίδας), Γαλλία, Καναδά, Τσεχία, Φινλανδία. H δημιουργία ασφαλών χώρων ανταλλαγής και δημιουργικότητας είναι κομμάτι της καλλιτεχνικής του πρακτικής και από το 2005 διδάσκει / ερευνά αδιαλείπτως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε Ελλάδα, Γαλλία, ΗΠΑ. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Έχει λάβει υποστήριξη από τα ιδρύματα: Fulbright, Linbury, Ωνάση, London Institute, Arts and Humanities Research Board (UK), Λεβέντη, Προποντίς, Σπυρόπουλος, και Β&Ε Γουλανδρή.

O Chiderah Bosah (γεν. 2000) είναι ένας αυτοδίδακτος εικαστικός καλλιτέχνης που ανακάλυψε την αγάπη του για την τέχνη σε μικρή ηλικία, αναπαράγοντας σε χαρτί με μολύβι τις φιγούρες που συναντούσε σε εικονογραφημένα βιβλία. Το πρώιμο ενδιαφέρον του με τον καιρό μεταλλάχθηκε σε μια ώριμη και συνειδητή επιλογή καριέρας για αυτόν τον Νιγηριανό ζωγράφο με έδρα το Port-Harcourt. Μεγαλώνοντας στην Αφρική, και αποκτώντας προσωπική εμπειρία για την πραγματικότητα ενός έγχρωμου ανθρώπου, ο Bosah έχει ως στόχο την επικοινωνία και το μοίρασμα της καθημερινής του εμπειρίας. Ο Bosah χρησιμοποιεί την τέχνη του όχι μόνο σαν πεδίο έκφρασης, αλλά και ως αγγελιοφόρο της φωνής του λαού του. Εξερευνώντας το μέσο της ελαιογραφίας, η τεχνική του περιλαμβάνει την αναπαράσταση, τον απλοποιημένο ρεαλισμό και την προσωπογραφία, ως οχήματα για να απεικονίσει την ανθεκτικότητα της ζωής των Αφρικανών στην πατρίδα τους. Η μοναδικότητα της τεχνοτροπίας του Bosah έγκειται στην χρήση απαλών και ωχρών αποχρώσεων που ολοκληρώνουν το αφήγημά του. Δουλειά του έχει εκτεθεί σημαντικά art fairs στην Αφρική, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Λελλέ Δεμερτζή (γεν. 1993) είναι απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (2017). Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή της από το μεταπτυχιακό τμήμα MA Raumstrategien (Πολιτικές Δημόσιου Χώρου) της Σχολής Καλών Τεχνών Kunsthochschule Weißensee στο Βερολίνο, ήταν 12-Month Intern για το International Program του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (MoMA) στην Νέα Υόρκη. Το 2020 βραβεύτηκε από την ARTWORKS και είναι Visual Arts Fellow του Προγράμματος Υποστήριξης Νέων Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. To έργο της (περφόρμανς, βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφικά κολάζ) έχει παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βερολίνο, Ζυρίχη και Λουκέρνη, Σάλτσμπουργκ, Ακκρά, και Νέα Υόρκη. Είναι ιδρυτικό μέλος του καλλιτεχνικού διδύμου Reservoir Peacocks με αντικείμενο την άνευ όρων γυναικεία χειραφέτηση. Το έργο της έχει ως αφετηρία το σώμα και ερευνά θέματα ταυτότητας και ετερότητας, παρουσίας και απουσίας, τον ενδιάμεσο χώρο, τη γλώσσα και τη σιωπή, τη μνήμη και τo ίχνoς.

O Courage K. Hunke (γεν. 2000) είναι σύγχρονος καλλιτέχνης με έδρα το Ashaiman, Tema στα προάστια της Ακκρά. Η πρακτική του περιλαμβάνει τόσο ακρυλικό χρώμα σε καμβά όσο και γραφίτη. Είναι μέλος της κολεκτίβας Artemartis, με έδρα την Ακκρά. Τα έργα του πρόσφατα εκτέθηκαν στην ομαδική έκθεση “Birds of A Feather”, μια συνεργασία των Artemartis και του Phillips Auction House στο Λονδίνο. Η τέχνη του αντλεί από τις ιστορίες καθημερινών γυναικών και παιδιών στην Γκάνα.

O Cédric Kouamé (γεν. 1992) είναι ένας σύγχρονος πολυμεσικός καλλιτέχνης, μουσικός και ραδιοφωνικός παραγωγός (γνωστός και ως African Diplomat) γεννημένος στο Abidjan, Ακτή Ελεφαντοστού. Κατέχει δίπλωμα στις Επικοινωνίες και σπουδάζει στο μεταπτυχιακό εγκαταστάσεων και περφόρμανς στις Βρυξέλλες. Έχει εκπαιδευτεί επίσης στο χώρο τεχνών Klaym στο Abidjan, με μέντορες τις φωτογράφους Joana Choumali και Flurina Rothenberger. Έχει συμμετέχει σε πληθώρα residencies και εργαστηρίων με τους γλύπτες Kafana Soro και Daniel Bamigbadé. Με έδρα ανάμεσα σε Βρυξέλλες και Abidjan, δραστηριοποιείται ανάμεσα σε γλυπτική, φωτογραφία και περφορμικές επιτελέσεις. Το αναλογικό φωτογραφικό του έργο αποτελείται από αστικές προσωπογραφίες, αρχιτεκτονική φωτογραφία -κυρίως σε φιλμ 35mm- και από την συλλογή φθαρμένων αρνητικών που ξεκίνησε το 2012. Οι περισσότερες από αυτές τις φωτογραφίες αντανακλούν την ρίξη ανάμεσα σε τοπικές πρακτικές και το αποικιοκρατικό μοντέρνο: αφενός μελετάει τον αντίκτυπο αυτής της ρίξης στο ιβοριανό κοινωνικό γίγνεσθαι και αφετέρου προτείνει την ιδέα ότι η εικόνα, ακόμη και κατεστραμμένη, πάντα θα προδίδει μια ιστορία ή ένα συναίσθημα του εικονιζόμενου.

Ο Αλέκος Κυραρίνης (γεν. 1976) μεγάλωσε στον τόπο καταγωγής του, την Τήνο. Εργάστηκε με τον μαρμαρογλύπτη πατέρα του, Γιάννη Κυραρίνη από την ηλικία των έντεκα ετών μέχρι και την εισαγωγή του στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1997. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ από 1997 έως και το 2003, με καθηγητές τους Δημήτρη Μυταρά και Γιάννη Ψυχοπαίδη. Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία «Ημερολόγιο Ομίλου Alpha 2003», «Επαληθεύοντας τη νύχτα», «Encima del subsuelo / Πάνω απ’ το υπέδαφος», «Σταλαγματιά από τα κεραμίδια» και τα τεύχη 1, 2, 3 του περιοδικού «Νέα Ευθύνη». Συνεργάζεται με το περιοδικό «Φρέαρ» και με τον πολιτιστικό χώρο «Baumstrasse». Έχει εκδόσει ένα δοκιμιακό βιβλίο για τη ζωγραφική με τίτλο «Οι ερωτήσεις της Νεφέλης», εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα, 2011. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, την Τήνο, τον Πόρο, την Βαρκελώνη και τις Βρυξέλλες. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

O Εbenezer Nana Bruce (γεν. 1988) είναι ένας αναπαραστατικός ζωγράφος και προσωπογράφος που ζει και εργάζεται στην Ακκρά, Γκάνα. Μετά την αποφοίτηση του απο το Ghanatta College of Art το 2012, εμβαθύνει την πρακτική του με πειραματισμό εργαλείων και υλικών, και εξερευνά, μελετά και εμπειριώνει την ζωή μέσα και πίσω από τα δυναμικά πλήθη και τους κοντινούς του ανθρώπους. Έτσι αναδεικνύει τις νέες τάσεις στην χώρα του, αναγνωρίζει τα ζητήματα που καλείται να προσεγγίσει, και ζωγραφίζει την εικόνα της σύγχρονης γκανής κοινωνίας. Ως καλλιτέχνης, νιώθει την ευρεία ευθύνη του προς τον πολιτισμό, αλλά και την κοινωνία: να ανυψώσει την χώρα του μέσα από την πρακτική του, ενισχύοντας την συνείδηση της γύρω από γεωπολιτικές συνθήκες και γύρω από ζητήματα που μας αφορούν όλους, και ως εκ τούτου, ανοίγοντας ερωτήσεις που πυροδοτούν συζητήσεις προς την εύρεση λύσεων. Ο Nana Bruce εν τέλει προσφέρει στον θεατή μια εσώτερη ματιά της κοινωνίας, μέσα από την δική του οπτική γωνία, τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως πολίτης. Χρησιμοποιώντας παχιές πινελιές ακρυλικού χρώματος στον καμβά, ο Nana Bruce δίνει εικόνα και μορφή στο αφήγημά του με μια εξπρεσιονιστική πινελιά.

Η Νικόλ Οικονομίδου (γεν. 1992) είναι εικαστικός και ανεξάρτητη επιμελήτρια η οποία εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Νέας Υόρκης. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Πλαστικών Τεχνών και επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (2015) και κάτοχος Μεταπτυχιακού MFA του Parsons, The New School (2019). Είναι υπότροφος του Ιδρύματος Γεροντέλη, του Elizabeth Greenshields Foundation και του IBM Grant for Artists in New Media. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό όπως τις Getting out of Zola, PS: Communitism (2022), Back to Athens 7, Cheapart (2020), ABIO, BETON7 Gallery (2016) και Inspire: Effective Spaces, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (2015), Life-Giving Art: 9 Women Artists of the Diaspora, CUNY (2020) και Beneath Them Was Forever, Westbeth Gallery (2019). Έχει υπάρξει απασχολούμενη καλλιτέχνης (artist in residence) στο Agora Collective του Βερολίνου στα τέλη του 2016. Επιπρόσθετα, έχει συμμετάσχει ως προσκεκλημένη κριτικός στη επιτροπή για την απονομή των βραβείων Scholastic Art & Writing 2022 που απονέμονται από τη Συμμαχία για Νέους Καλλιτέχνες και Συγγραφείς (Alliance for Young Artists and Writers). Η καλλιτέχνης έχει ιδρύσει επίσης, μαζί με την συνεργάτιδα της Natalia Almonte, το Paradoxluxe, μια κολεκτίβα που σχολιάζει κριτικά τις αναγωγικές αντιλήψεις της Ελλάδας και του Πουέρτο Ρίκο. Συνεπιμελήθηκαν την έκθεση We Are Here To Serve You (2020) στην γκαλερί Arnold & Sheila Aronson στο Μανχάταν, η οποία θα ταξιδέψει στην Pública: στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο (2022) και ύστερα θα ακολουθήσει η Αθήνα (2022). Η έκθεση What is Real? την οποία συνεπιμελήθηκε με τη Natalia Almonte και την Tunie Betesh, παρουσιάστηκε στο The Real House στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης το 2021.

H Dessislava Terzieva (γεν. 1989) είναι σύγχρονη καλλιτέχνης Βουλγαρο-Αμερικανικής καταγωγής με έδρα ανάμεσα σε Detroit και τη Sofia. Είναι απόφοιτος του BA Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Oakland και του MFA Γλυπτικής της Ακαδημίας Τεχνών του Cranbrook (2021), όπου της απονεμήθηκε το Museum Purchase Award και το έργο της συμπεριλήφθηκε στη μόνιμη συλλογή του Μουσείου Τέχνης του Cranbrook. Πριν την έναρξη των μεταπτυχιακών της σπουδών, η Terzieva ήταν ήδη αναγνωρισμένη καλλιτέχνης στην σκηνή του Detroit με εκθέσεις σε απροσδόκητους χώρους, με διαδραστικές και τοποειδικές εγκαταστάσεις στον δημόσιο χώρο, και με επιμέλειες εκθέσεων σε ανεξάρτητους χώρους τέχνης. Έχει συμμετέχει σε εκθέσεις τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και διεθνώς, όπως: ART-O-RAMA στην Μασσαλία, Γαλλία; KO-OP στην Σόφια, Βουλγαρία; College for Creative Studies Center Gallery στο Detroit, Michigan; Sculpture Center στο Cleveland, Ohio; Aether Haha στο Άμστερνταμ, Ολλανδία; Huron Art Space στο San Francisco, Καλιφόρνια; Mönchskirche στο Salzwedel, Γερμανία; Guck mal Günther, Kunst στο Lenzburg, Ελβετία; International Biennale of Santorini στην Σαντορίνη, Ελλάδα; και Cranbrook Art Museum στα Bloomfield Hills, Michigan. Έχει επιλεγεί σε διάφορα residencies, όπως Hestia (Σερβία), Bedstuy Art Residency (Νέα Υόρκη), Atelierhaus Hilmsen (Γερμανία), και World of Co (Βουλγαρία). Το 2021 ίδρυσε την FIDANA Foundation, μια μη-κερδοσκοπική οργάνωση που ενθαρρύνει επεμβάσεις σύγχρονης τέχνης στο δημόσιο χώρο, αξιοποιώντας προϋπάρχουσες υποδομές.

Ο Πάνος Φαμέλης (γεν.1979) είναι καλλιτέχνης και ανεξάρτητος επιμελητής με έδρα την Αθήνα. Δουλεύει με πληθώρα μέσων όπως ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, περφόρμανς και θέατρο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Under Construction group. Έχει επιμεληθεί ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, όπως: “A letter to Esme” & “Νο Land” Two Women Solo Show (Γκαλερί Crux Αθήνα), “Grounded” (Re-Culture Festival), “Coney Island” (Γκαλερί Έρση), “Art is hard” Φεστιβάλ, (Αθήνα – Θεσσαλονίκη), “Black Jack 21 Καλλιτέχνες”, (Καζίνο της Ρόδου) και “Oasis”, (Σκιρώνειο Μουσείο, Αθήνα). Έχει συμμετέχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έργα του ανήκουν σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές.

Ο Πάνος Χαραλάμπους (γεν. 1956) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή). Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 58η Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας το 2019. Έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις όπως: Voice-o-gragh & Flatus Vocis, documenta 14 (Αθήνα και Κάσελ, 2017) / Genii Loci. Greek art from 1930 since today (Αγία Πετρούπολη, 2016) / White House Biennial (Βάρνα, 2016) / Breakthrough, ARCO (Μαδρίτη, 2004) / Eidos (Besançon, 2004) / Κοπεγχάγη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (1996) / Ogrody (Poznań, 1996) / Kunst-Europa, Visual European Landscape (Βερολίνο, 1991) / Γλασκώβη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (1990) / Οut of limits (Poznan, 1990) / 3η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών από τη Μεσογειακή Ευρώπη (Βαρκελώνη, 1987). Επιλεγμένες ατομικές εκθέσεις: Επιγραφόμενα (Πόρος, 2022) / Αquis submersus (Αθήνα, 2014-15) / Tobacco Area, 1986 – 2011 (Athens, 2011) /Voice-O-Graph (Athens, 2006-2007) / Phonopolis (Athens ,2003-2004 / Psychagogia II (Athens, 2001) / 1496–2000 como humo se va (Athens, 1999-2000) / Psychagogia I (Recreation) (Athens & Thessaloniki, 1997) / ΙΧΘΥΣ (Athens,1995) / Concerning fishing (Athens,1992) / Τobacco story (Βerlin, 1991, Athens, 1990, 1988).

Ο Emmanuel Kwaku Yaro (γεν. 1995) είναι Γκανός σύγχρονος καλλιτέχνης με έδρα το Labadi, Ακκρά. Τα τελευταία έξι χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας έχει συμμετέχει σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων και έχει δουλέψει με αξιόλογα ιδρύματα όπως η Alliance Française στην Ακκρά. Η πρώτη του ατομική έκθεση στο African Regent Hotel τον εδραίωσε ως καλλιτέχνη και οδήγησε σε αυξημένο ενδιαφέρον για την δουλειά του, τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Πιο πρόσφατα εξέθεσε σε ομαδικές εκθέσεις στην Efie Gallery στο Ντουπάι και στο Phillips Auction House στο Λονδίνο. Είναι μέλος της κολεκτίβας Artemartis στην Ακκρά. Εμπνευσμένος από καλλιτέχνες όπως ο Georges Seurat, ο Marie-Guillemine Benoist and ο Sami Bentil, η έρευνα και η εξέλιξη του Yaro ξεπερνούν τις πέντε αισθήσεις, και η δουλειά του αποδεικνύει το πάθος του για την λεπτομέρεια.

Σχετικά με την έκθεση

Η γκαλερί CITRONNE εφέτος παρουσιάζει στον Πόρο μια έκθεση με έργα καλλιτεχνών που προέρχονται από τρεις ηπείρους - Ευρώπη, Αφρική και Αμερική. Πρόκειται για τους 12 καλλιτέχνες: Αντώνη Βολανάκη, Chiderah Bosah, Λελλέ Δεμερτζή, Courage Hunke, Cédric Kouamé, Αλέκο Κυραρίνη, Ebenezer Nana Bruce, Νικόλ Οικονομίδου, Dessislava Terzieva, Πάνο Φαμέλη, Πάνο Χαραλάμπους, Kwaku Yaro.
Η ταχύτατη πρόοδος της τεχνολογίας, που χαρακτηρίζει την εποχή μας, διευκολύνει την επικοινωνία, καταργεί de facto τα σύνορα και εκμηδενίζει τις αποστάσεις. Ιδέες, άνθρωποι, αγαθά, υλικά ή άυλα, κυκλοφορούν απρόσκοπτα και φέρνουν κοντά όλες τις όψεις και τις παραδόσεις της Ανθρωπότητας.

Στους αντίποδες αυτής της ισοπεδωτικής -παγκοσμιοποιητικής- εξέλιξης, οι επιμέρους τόποι αμύνονται. Δρουν άλλοτε επιθετικά, άλλοτε φοβικά, άλλοτε διεισδυτικά - σε μια προσπάθεια να διατηρηθούν οι παραδόσεις, οι ταυτότητες, οι κλίμακες των αξιών που καθόρισαν και σηματοδότησαν την μικρή ή μεγάλη Ιστορία της κάθε περιοχής.

Αυτό το πνεύμα, αυτή την διαφοροποιούμενη θεώρηση του κόσμου επιδιώκει να προβάλει η γκαλερί CITRONNE. Η έκθεση "Εγγύτητες και Αποστάσεις" φέρνει στο εικαστικό προσκήνιο μια πολλαπλή ανάγνωση του κόσμου. Οι ήπειροι είναι διακριτές· ενοποιούνται, όμως, στο πλαίσιο της Τέχνης - η οποία άλλωστε, εξ ορισμού, υπερβαίνει τον αισθητό κόσμο.

Στα εκτιθέμενα έργα ο επισκέπτης παρατηρεί αυτήν την "τοπική" οπτική. Τα έργα κινούνται σε μία ευρύτατη κλίμακα η οποία ανοίγεται από το επαναλαμβανόμενο προσωποπαγές θέμα έως την αφαιρετική προσέγγιση της Ιστορίας και την ερμηνεία της. Οι επιλεκτικές παραστάσεις των καλλιτεχνών εμφανίζουν τις μνήμες του τόπου- είτε ως καταγωγή και μακρινή αναφορά είτε ως συνεχές βίωμα.

Η επιμελήτρια της έκθεσης Λ. Δεμερτζή στο εισαγωγικό κείμενο της έκθεσης σημειώνει ”Πέρα από το τοπικό και το παγκόσμιο, η ταυτότητα σκιαγραφείται ως το παλίμψηστο των δύο κόσμων, ως ένας ρευστός και διαρκώς μεταβαλλόμενος ενδιάμεσος χώρος. Οι ταυτότητες διαμορφώνουν και διαμορφώνονται αενάως από την εκάστοτε θέση μας μέσα και προς τον κόσμο. Φιλοδοξώντας να αποκρυπτογραφήσει τα ειδοποιά συστατικά της σύγχρονης διατοπικής συλλογικότητάς μας, η έκθεση συγκεντρώνει ένα εύρος καλλιτεχνικών πρακτικών που εκτείνονται από τη ζωγραφική έως τη φωτογραφία και τις εγκαταστάσεις, δίνει έμφαση στα σημεία συνάντησης της συλλογικής εμπειρίας, και τιμά τις αποκλίσεις και τις διαφοροποιήσεις μεταξύ πολιτισμών, γεωγραφικών θέσεων, ατομικοτήτων, και καλλιτεχνικών προσεγγίσεων."

Η συνύπαρξη των έργων αυτών δεν δημιουργεί αναγκαστικά κάποια σύνθεση. Δημιουργεί όμως την έντονη και σαφή εντύπωση ενός κόσμου, όπου το εικαστικό βλέμμα έχει τα περιθώρια και την δύναμη να συνθέτει το σήμερα, χωρίς να προδίδει το χθες· να ενοποιεί τον χώρο, χωρίς να καταργεί τον χαρακτήρα του.